Άννα Μάσχα: «Το Αυτή η νύχτα μένει είναι η πρώτη γενναία επαφή μου με την τηλεόραση»

Λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα του έργου «Έγκλημα και τιμωρία» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, παράσταση στην οποία η ίδια πρωταγωνιστεί, μιλά για τις σχέσεις της ζωής της αλλά και για την επιτυχία της στον ρόλο της Διαμάντως στο... πάλκο της σειράς «Αυτή η νύχτα μένει».

Πρωταγωνιστείτε στη διασκευή τού έργου του Ντοστογιέφσκι «Εγκλημα και τιμωρία», που πρόκειται να ανέβει στη σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στις 18 Μαρτίου...

«Οπως γνωρίζετε και από τις άλλες δουλειές του Βασίλη Μπισμπίκη, το κέντρο της δημιουργικότητάς του είναι πάντα ο ρεαλισμός. Ενας ρεαλισμός, βέβαια, που πολλές φορές κουνιέται και ξεφεύγει. Γίνονται πολλά σουρεαλιστικά πράγματα στο πλαίσιο ενός ρεαλισμού και σίγουρα το έργο είναι διασκευή. Δεν θα δει κανείς τη Ρωσία του 19ου αιώνα. Θα δει την Ελλάδα του σήμερα. Υπάρχουν μουσικές πραγματικές που ακούγονται από πραγματικές πηγές ήχου, όπως η τηλεόραση, το λάπτοπ, το ραδιόφωνο... Αξίζει να πούμε ότι δεν λείπει και το χιούμορ. Ο Βασίλης Μπισμπίκης αγαπάει πολύ τη δουλειά και τους ανθρώπους που επιλέγει επίσης».

Πάμε στην ισορροπίστρια Διαμάντω της σειράς «Αυτή η νύχτα μένει», που προβάλλεται από τον Alpha; Ο πρώτος δυνατός ρόλος σας στην τηλεόραση.

«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει πολλά πράγματα στην τηλεόραση. Εχω κάνει μόνο ένα αυτοτελές επεισόδιο στο «Καρτ ποστάλ», πριν από δύο χρόνια, το οποίο προβλήθηκε πέρυσι, και μια μικρή συμμετοχή στα «Ματωμένα χώματα» του Κουτσομύτη το 2008. Στην ουσία το «Αυτή η νύχτα μένει» είναι η πρώτη μου μεγάλη σειρά στην οποία έχω μεγάλο ρόλο - η πρώτη γενναία επαφή με την τηλεόραση».

Γιατί; Δεν θέλατε; Δεν επιλέξατε; Δεν ήταν καλές οι προτάσεις;

«Όλα μαζί. Είχα πολλή δουλειά στο θέατρο και δεν ήμουν ποτέ από τους ανθρώπους που κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Επίσης κάποιες φορές, είχα κάνει οντισιόν και δεν είχαν στεφθεί με επιτυχία, άλλες φορές έχω αρνηθεί προτάσεις. Την πρόταση για το «Αυτή η νύχτα μένει» τη θεώρησα μεγάλο δώρο».

Όσον αφορά τον ρόλο σας, είστε το πρόσωπο-κλειδί στην ιστορία αυτή...

«Υποδύομαι μια γυναίκα που έχει μάθει να πολεμάει σχεδόν μόνη της σε χώρους πολύ σκληρούς και άγριους».

Τι να πούμε για τις τότε μονογονεϊκές οικογένειες...

«Εγώ το '80 ήμουν έφηβη, στο γυμνάσιο-λύκειο, άρα τη θυμάμαι καλά αυτή τη δεκαετία. Θυμάμαι ότι περνούσαν δύσκολα οι μονογονεϊκές. Και στην τάξη μου θυμάμαι μόνο ένα παιδάκι που είχαν χωρίσει οι γονείς του. Ούτε χώριζαν οι γονείς ούτε μια γυναίκα μεγάλωνε μόνη της το παιδί - εκτός αν είχε πεθάνει ο άνδρας της. Από επιλογή χωρισμένη ήταν σπάνιο. Οπότε είναι μια πολύ γενναία γυναίκα, πολύ θαρραλέα, πολύ χτυπημένη, αλλά με πολύ τσαγανό. Εχει υψηλό το αίσθημα της δικαιοσύνης, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ συναισθηματική. Για τους ανθρώπους που αγαπάει μπορεί να γίνει λέαινα, για να τους προστατεύσει από το κακό. Ανάμεσα στους ανθρώπους που αγαπάει, που δεν είναι πολλοί, είναι ο Στρατός. Αυτή είναι μια μεγάλη σχέση της Διαμάντως μέσα στη σειρά. Αυτή η φιλία μού αρέσει πάρα πολύ, γιατί ενώ νόμιζαν ότι είχαν παλαιότερα κάτι ερωτικό, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στο βιογραφικό ούτε στην περιγραφή των ρόλων ούτε ως νύξη μέσα στο κείμενο, ποτέ. Είναι φίλοι, είναι συγγενείς από επιλογή, όχι από αίμα. Είναι αδέλφια από επιλογή. Για εμένα και μόνο που υπάρχει μια τέτοια σχέση στη σειρά μού αρέσει πάρα πολύ», λέει στη Real.