Famagusta spoiler: Ποια είναι τελικά η γυναίκα που αρπάζει το μωρό;

Η Αιμιλία Υψηλάντη, μίλησε μεταξύ άλλων για τον ρόλο της, αλλά και για τις εξελίξεις στη νέα σειρά του Mega.

«Δεν το παίρνω εγώ το μωρό»

«Δεν το παίρνω το μωρό εγώ, το παίρνει η αδερφή μου. Εγώ είμαι μια γυναίκα που ζει στο Λονδίνο, έχω παντρευτεί έναν Κύπριο, δε ζει όταν βλέπουμε τη σειρά, η οποία δεν μπορεί να κάνει παιδιά και θέλει πάρα πολύ ένα παιδί. Η αδερφή της παίρνει το παιδί και γνωρίζοντας τη λαχτάρα τη δική μου, του ρόλου μου, για ένα παιδί, μου το δίνει. Είναι εμφανέστατο ότι το σώζει το παιδί διότι διαπιστώνει ότι η μητέρα του είναι νεκρή» αποκάλυψε η ηθοποιός.

Όπως λέει η ίδια: «Το πρώτο είναι ότι αποκτώ ένα μωρό. Ξέρω ότι εκείνη την στιγμή το μωρό δεν έχει κανέναν γονιό, αυτό είναι όλο. Δεν έχει πει στον γιο της όλη την ιστορία και θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που έχει ο ρόλος μου. Θα έλεγα ότι είναι ένας δεύτερος ρόλος στην πραγματικότητα, διεκπεραιωτικός σχεδόν, μέχρι το σημείο που φτάνει όμως και αυτή να γίνει ένα πρόσωπο τραγικό.

Το μεγάλο πρόβλημα των ανθρώπων είναι ο φόβος. Όταν αρχίσει να υποπτεύεται ότι το παιδί αυτό μπορεί να το ζητάνε οι συγγενείς του ή ακόμα και να ζει και η μάνα του, γιατί δεν ξέρει ακριβώς αλλά βλέπει ότι το αναζητούν το παιδί αυτό, θα φοβηθεί να πει την αλήθεια. Ο δικός μου ο ρόλος έχει αυτό το πρόβλημα να αντιμετωπίσει, πώς στην προσπάθεια να κρατήσεις αυτό που αγαπάς, αποκρύβεις την αλήθεια γιατί αυτό μπορεί να έχει αποτέλεσμα να χάσεις αυτό που αγαπάς».

«Δεν έχω φτάσει ακόμα στα κομβικά σημεία»

«Δεν έχω φτάσει ακόμα στα κομβικά σημεία. Έναν ρόλο τον ακολουθείς βήμα βήμα. (…) Με προβληματίζει λιγάκι μέσα μου πώς θα φτάσω στο σημείο της σύγκρουσης μπροστά στην πραγματικότητα, γιατί η πραγματικότητα θα έρθει να την αντιμετωπίσω, όμως είναι πολύ νωρίς ακόμα. Οι ρόλοι γεννιούνται, πηγαίνουν σιγά σιγά σαν τους ανθρώπους. Ένας ηθοποιός προσπαθεί να προσεγγίσει έναν ρόλο με ό,τι έχει από το σώμα του, από το πρόσωπό του, προσπαθώντας αυτά τα στοιχεία να τα βάλει στον συγκεκριμένο ρόλο όπως τον φαντάζεται αυτός και ο σκηνοθέτης», τόνισε και πρόσθεσε:

«Παίζει ρόλο όλη η ομάδα γύρω γύρω. Οι αποσκευές που έχουμε είναι τα διαβάσματά μας, η φαντασία μας, η παρατηρητικότητά μας. Ένα από τα προβλήματα που με απασχολούσαν πάντα σαν άτομο και σαν ηθοποιό είναι ότι μερικές φορές είμαστε σχεδόν υποχρεωμένοι να κρατάμε μερικές πληγές μας νωπές, ενώ οι άνθρωποι θέλουν να ξεχάσουν για να ζήσουν. Από αυτές αντλούμε υλικό και αυτό είναι ένα τραγικό κομμάτι της ύπαρξής μας σαν επαγγελματίες. Κρατάς αυτά αλλά όταν τα χρησιμοποιείς εκτονώνονται».