Νίκος Μισίρης: Ο ανταγωνισμός αν δεν είναι αθέμιτος σου δίνει κίνητρο να βελτιώνεσαι καθημερινά

Στούντιο ή πεζοδρόμιο;

Το πεζοδρόμιο ήταν η «έδρα» μου για 23χρόνια. Με ήλιο και με βροχή μαζί με συνάδελφους ήμασταν πάντα εκεί για την κάλυψη των γεγονότων. Νομίζω πως φέτος ήρθε η ώρα να δοκιμάσω και την προστασία, τη ζεστασιά αλλά και τη θαλπωρή ενός στούντιο και πραγματικά απολαμβάνω αυτή τη νέα συνθήκη. Το κυνήγι της είδησης βέβαια συνεχίζεται κανονικά με έναν διαφορετικό τρόπο.

Ανταγωνισμός: έχεις κόκκινες γραμμές;

Ο ανταγωνισμός αν δεν είναι αθέμιτος σου δίνει κίνητρο να βελτιώνεσαι καθημερινά. Με ενοχλεί ιδιαίτερα η κακοπροαίρετη κριτική από συναδέλφους που βάζουν ταμπέλες με σκοπό να πλήξουν την επαγγελματική σου επάρκεια. Δεν κρύβω πως δέχθηκα αρκετά πικρόχολα σχόλια από συνάδελφους της ενημέρωσης πως η ένταξή μου σε μια infotainment εκπομπή θα χαλούσε τη δημοσιογραφική εικόνα μου. Το χαμόγελό μου, όμως, μετά το τέλος της κάθε εκπομπής με κάνει να καταλαβαίνω πως πήρα την καλύτερη απόφαση.

Πιστεύεις ότι η τηλεόραση σήμερα απαιτεί νέες δεξιότητες;

Έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα, πως μία είναι η διαχρονική δεξιότητα που απολαμβάνει κάθε τηλεθεατής. Να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς θεατρινισμούς και χωρίς υπερπροσπάθεια να πείσεις πως πρεσβεύεις κάτι διαφορετικό. Από τα μηνύματα που λαμβάνουμε καθημερινά καταλαβαίνουμε πως αυτή είναι και η επιτυχία του «Καλοκαίρι παρέα».

Ήταν πάντα όνειρό σου να γίνεις δημοσιογράφος;

Από παιδί αγαπούσα το ασπρόμαυρο κουτί που λεγόταν τηλεόραση. Προτιμούσα μετά τα μαθήματα να δω εκπομπές σειρές και δελτία παρά να παίξω μπάλα στην αλάνα. Μια εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο στο κτίριο της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή, το 1989, νομίζω - πως έβαλε για τα καλά μέσα μου το μικρόβιο της δημοσιογραφίας. Θυμάμαι πως κοίταζα με δέος τα στούντιο με τα θεόρατα ψηλά ταβάνια, τις τεράστιες κάμερες και τους λαμπερούς προβολείς. Εκείνη την ημέρα είπα στον μικρό εαυτό μου: μία ημέρα θα κάθεσαι εκεί

Πηγή Real