Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι: Σοκ για Ιουλία και Φωκά - Η Ευανθία μετακομίζει στη Ρόδο!

H Ιουλία και ο Φωκάς εγκαθίστανται στη Ρόδο με την ψυχή γεμάτη προσμονή. Κάθε πρωί ξυπνούν με το φως να μπαίνει από τα παράθυρα και νιώθουν ότι αυτή η πόλη τούς χωράει επιτέλους.

Δημήτρης Αποστολόπουλος: Η δουλειά ως μπογιατζής, η 1η αποτυχημένη απόπειρα στο Εθνικό & η τηλεόραση

Πιστεύουν πως άφησαν πίσω τους ό,τι τους βάραινε, ό,τι παρενέβαινε στη σχέση τους και δοκίμαζε τις αντοχές τους. Η απόφαση να φύγουν δεν ήταν εύκολη, όμως τώρα μοιάζει λυτρωτική. Περπατούν στα στενά, κοιτάζουν τη θάλασσα και νιώθουν πως η ζωή τούς δίνει ξανά χώρο να αναπνεύσουν. Κάνουν σχέδια, μικρά και μεγάλα, και δουλεύουν με πείσμα για να τα πραγματοποιήσουν. Ο Φωκάς στέκεται δίπλα στην Ιουλία σε κάθε της βήμα, με μια σιγουριά που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, και εκείνη νιώθει για πρώτη φορά πραγματικά ασφαλής, έτοιμη να ονειρευτεί χωρίς φόβο. Το μεγαλύτερο όνειρο, αυτό που επιστρέφει κάθε βράδυ στις συζητήσεις τους, είναι να γίνουν γονείς. Η επιθυμία αυτή γίνεται καθημερινή προσευχή, μια ανάγκη που δυναμώνει όσο περνούν οι μέρες. Η Ιουλία προσπαθεί να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή, αλλά βαθιά μέσα της νιώθει ότι χρειάζεται ένα στήριγμα παραπάνω, κάτι που να της δώσει κουράγιο για να συνεχίσει να πιστεύει.

Η Σμαρώ και τα μαντζούνια της ελπίδας

Η αναζήτηση αυτού του στηρίγματος οδηγεί την Ιουλία έξω από την πόλη της Ρόδου, σε έναν δρόμο σκονισμένο, που καταλήγει σε ένα χαμόσπιτο ξεχασμένο από τον χρόνο. Εκεί ζει η Σμαρώ, γνωστή σε όλους ως «η τσιγγάνα». Το σπίτι της είναι φτωχικό, γεμάτο μυρωδιές από βότανα, κεριά και παλιά υφάσματα. Άνθρωποι από κάθε γωνιά του νησιού περνούν το κατώφλι της, κουβαλώντας ελπίδες, φόβους και ανείπωτες επιθυμίες.

Η Σμαρώ τούς δέχεται όλους, με βλέμμα που μοιάζει να βλέπει πιο βαθιά απ’ όσα λέγονται. Δίνει συμβουλές, φυλαχτά και μαντζούνια, μιλά για μοίρα και υπομονή, για πίστη και αντοχή. Όμως πίσω από τη φήμη της κρύβεται μια γυναίκα βαθιά πληγωμένη. Έχει προδοθεί από τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής της, έναν έρωτα που πίστεψε πως θα της χαρίσει οικογένεια και θαλπωρή. Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Δεν απέκτησε οικογένεια, δεν κράτησε ποτέ παιδί στην αγκαλιά της, και αυτή η απουσία συνεχίζει να την πονά, ακόμα κι αν δεν το δείχνει. Με τα μαντζούνια της προσπαθεί να ξορκίσει τον δικό της πόνο βοηθώντας άλλες γυναίκες. Θέλει να τις προστατεύει από άντρες που τις πληγώνουν και τις κοροϊδεύουν, να τους δίνει δύναμη ώστε να μη βιώσουν ποτέ όσα βίωσε η ίδια.

Η Ιουλία, καθισμένη απέναντι της, νιώθει ότι για πρώτη φορά κάποιος την ακούει χωρίς να την κρίνει. Βρίσκει στη Σμαρώ κατανόηση, λόγια παρηγοριάς και μια υπόσχεση ελπίδας. Στηρίζεται πάνω της για να γίνει μητέρα, αφήνεται στις συμβουλές της, στα φυλαχτά που της δίνει, στα λόγια που ψιθυρίζει σαν προσευχή. Η Σμαρώ τής υπόσχεται πως θα τη βοηθήσει με ό,τι μέσα διαθέτει, όχι μόνο με μαντζούνια, αλλά και με πίστη.

Ανάμεσα στις κουβέντες, στα κεριά και στα φυλαχτά, δημιουργείται ένας δεσμός εμπιστοσύνης. Μια σιωπηλή συμμαχία γυναικών που παλεύουν να νικήσουν τη μοίρα και να δώσουν νόημα στις πληγές τους.

Η επιστροφή του παρελθόντος

Την ίδια ώρα, το παρελθόν αρνείται πεισματικά να μείνει μακριά. Η Ευανθία επιστρέφει στη ζωή του Φωκά και της Ιουλίας, εμφανιζόμενη στη Ρόδο μαζί με τον Κυριάκο και παίρνοντας την απόφαση να μείνουν μόνιμα στο νησί. Η άφιξή της φέρνει μαζί της βαριές σκιές και ανοιχτούς λογαριασμούς. Στη Θεσσαλονίκη είχε πάρει ένα σκληρό μάθημα όταν αποκαλύφθηκε πως είχε βάλει τον Κίμωνα να φλερτάρει επίμονα την Ιουλία, με μοναδικό στόχο να χωρίσει το ζευγάρι. Η αλήθεια αυτή τη συνέτριψε.

Η ενοχή και η ντροπή την οδήγησαν σε απόπειρα αυτοκτονίας, σε μια στιγμή απόλυτης απόγνωσης. Μέσα από αυτό το σκοτάδι ζήτησε συγχώρεση από τον γιο της για όλα τα δεινά που του προκάλεσε, για τον πόνο και τις πληγές που του άφησε. Ο Φωκάς όμως δεν μπόρεσε να μείνει κοντά της. Επέλεξε να φύγει μακριά, να προστατεύσει τη γυναίκα του και τη σχέση τους, χαράζοντας έναν νέο δρόμο στη Ρόδο. Τώρα η παρουσία της Ευανθίας στο νησί φέρνει ανησυχία και ανασφάλεια. Έχει άραγε αλλάξει ή παραμένει η ίδια γυναίκα που προσπαθούσε να ελέγχει τα πάντα; Ήρθε για να διορθώσει τα λάθη της ή για να δημιουργήσει νέα προβλήματα;

Η Ιουλία προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες, να μην αφήσει τον φόβο να δηλητηριάσει τη νέα τους αρχή. Ο Φωκάς παλεύει με τις μνήμες, με την ανάγκη να συγχωρέσει και με τον φόβο μήπως όλα επαναληφθούν. Η νέα τους ζωή δοκιμάζεται ξανά, τη στιγμή που όλα έμοιαζαν να μπαίνουν στη θέση τους.

Στη Ρόδο, κάτω από τον ίδιο ουρανό που τους υποδέχεται με ελπίδα, όλα παραμένουν ανοιχτά. Το μέλλον δεν έχει γραφτεί ακόμα και ζητά από όλους να αποδείξουν ποιοι πραγματικά είναι και τι είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν για να το κερδίσουν.

Πηγή: MYTV

Διαβάστε επίσης:

• Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι – Αποστολόπουλος: Κάποια στιγμή θα δοκιμαστούν τα όρια του Σταύρου
• Γλυκάνισος: Μπήκαμε στη βίλα που γυρίζεται και μείναμε με το στόμα ανοιχτό