«Το φεστιβάλ της Eurovision ήταν το τέλος της καριέρας μου»
Ο τραγουδιστής και ηθοποιός Χρήστος Κάλοου -που ένα σχόλιό του με αφορμή τις ελληνικές συμμετοχές στη Eurovision τη δεκαετία του ’80,
του έκλεισε τις πόρτες στο τραγούδι μίλα σε πρόσφατη συνέντευξη του για το πώς αυτή του η κίνηση έφερε και το τέλος στην καριέρα του.
Το 1990 πήρε μέρος στη Eurovision, αλλά την προηγούμενη χρονιά που είχε συμμετάσχει στα προκριματικά και δεν βγήκε τα είχε κάνει μπάχαλο, λέγοντας δημόσια σε εκπομπή της ΕΡΤ «Εγώ δεν είμαι αρσενική πουτ@ν@»...
«Ναι, και αυτό ήταν το τέλος της καριέρας μου στο τραγούδι. Ομως εξωθήθηκα στο να μιλήσω έτσι από τη συμπεριφορά ενός... σκυφτοκεφαλάκη τραγουδιστή που τότε βολευόταν από τα φεστιβάλ της ΚΝΕ και τα έβαλε μαζί μου. Με τη φράση αυτή ήθελα να πω ότι εγώ δεν είμαι γλείφτης, δεν είμαι στα κυκλώματα»
Το μετάνιωσε;
«Κοίτα, πρέπει να είναι κανείς λίγο πιο συγκρατημένος. Δεν σου λέω να σκύβεις το κεφάλι και να γλείφεις, αλλά μπορείς να διεκδικείς χωρίς να είσαι απόλυτος. Εγώ, λόγω ηλικίας και λόγω του ότι πίστευα ότι είμαι κάποιος, την πάτησα. Επρεπε να ήμουν πιο προσγειωμένος!»
Του έκλεισαν οι πόρτες;
«Αυτή ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου, αφού μετά δεν μπόρεσα να σταυρώσω δουλειά. Ετοιμαζόμουν να κάνω δίσκο στη CBS και έκλεισαν οι πόρτες. Ναι, το πλήρωσα για μια ζωή. Μιλάω για το τραγούδι, γιατί στο θέατρο δούλεψα. Για να καταλάβεις, εμένα με πάντρεψε ο Κανελλάκης που είχε τα κέντρα Λεωφόρος και Ροντόλφο. Μάθαινα λοιπόν από τον κουμπάρο μου ότι κάποιοι του έλεγαν «μην παίρνεις τον Κάλοου στα μαγαζιά σου κι εμείς θα σου φέρουμε πέντε τραγουδιστές τζάμπα».
Ετσι αντιδρούν τα κυκλώματα σε όποιον τα βάζει με το καλλιτεχνικό κατεστημένο;
«Τόλμησα να τα βάλω με ένα κατεστημένο συνθετών, στιχουργών και άλλων εμπλεκομένων με το φεστιβάλ της Eurovision. Πάντως, θέλω να πω στα νέα παιδιά που πρόκειται να ασχοληθούν με τα καλλιτεχνικά πως στην Ελλάδα το μόνο που δεν χρειάζεται για να κάνουν καριέρα είναι το ταλέντο. Για να προωθηθούν πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη γνωστή μέθοδο του... κρεβατιού ή την κομματική μπαγκέτα. Πάρα πολλά παιδιά στον χώρο του τραγουδιού και του θεάτρου, που βρίσκονται μπροστά, θα έπρεπε να είναι πολύ πίσω και δυστυχώς αυτοί που έχουν ταλέντο -και δεν μετέρχονται αυτών των μεθόδων- μένουν χωρίς δουλειά και γίνονται σερβιτόροι...», εξομολογείται ο ίδιος στην espresso.
