Αντώνης Λουδάρος: Τι δεν θα θυσίαζε ποτέ για χάρη της δουλειάς του;

Πώς κρίνεις τα θεατρικά μας πράγματα γενικά; Νιώθεις ότι υπάρχει οργασμός θεαμάτων;

«Μμμ, ναι, υπάρχει... Όμως, κυρίως νιώθω ένα μούδιασμα. Θα σου μιλήσω για το εμπορικό θέατρο, που ανέκαθεν και χωρίς ντροπή είχε το ένα μάτι στραμμένο στο ταμείο - και το λεγόμενο «ποιοτικό» εκεί το έχει στραμμένο, αλλά όχι ευθέως, αλληθωρίζει! Στο εμπορικό, λοιπόν, υπάρχει αμηχανία, και στο ρεπερτόριο και στην επιλογή τού καστ. Νιώθω την αγωνία τους να ανανεώνουν διαρκώς τα πρόσωπα. Βγάζουν στο θέατρο κάποιους που δεν είναι ο φυσικός τους χώρος η σκηνή. Που τους γνωρίσαμε ως παρουσιαστές, ας πούμε. Όλοι έχουν δικαίωμα να δοκιμάσουν, αλλά μιλάω για ένα γενικό καζάνι που βράζει και εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε μια νόστιμη σούπα δοκιμάζοντας νέα υλικά, λίγο στο κουτουρού. Σα να λέμε, να δω τι έχει μέσα το ψυγείο μου, κι αν δέσει η συνταγή, έδεσε».

Τι δεν θα θυσίαζες ποτέ για χάρη της δουλειάς σου;

«Το χάδι των δικών μου ανθρώπων. Την αγάπη τους. Το ποιος είμαι για εκείνους. Δεν θα τα θυσίαζα αυτά για να κάνω καριέρες».

Δεν ξέρω, βέβαια, πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να πάψει να είναι ηθοποιός...

«Ναι, αλλά δεν ξέρω και πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να μην έχει γύρω του ανθρώπους που αγαπάει και τον αγαπάνε».

Πηγή: real