Ρένια Λουιζίδου: «Δεν είμαι καταπιεστική μητέρα»

Ο γιος σου, ο Βίκτωρας, είναι 15 χρονών. Έχετε καλή επικοινωνία τώρα που βρίσκεται στην εφηβεία;
«Ναι, έχουμε μία καλή και καθαρή σχέση. Σχέση ειλικρίνειας. Μιλάμε πολύ, συζητάμε, δεν είμαστε φίλοι κολλητοί αλλά έχουμε καλή επαφή».

Είσαι αυστηρή μητέρα, ελαφρώς καταπιεστική, όπως όλες σχεδόν οι Ελληνίδες μάνες;
«Δεν είμαι καταπιεστική, αλλά δεν μπορώ να κρύψω το άγχος και την αγωνία μου κάποιες φορές. Στον Βίκτωρα έχουμε δώσει αρκετή ελευθερία, την οποία και σέβεται πολύ. Αλλά αν καμιά φορά βγει έξω και μου πει «μαμά θα γυρίσω στις 12», και δεν έχει έρθει μέχρι τη 1, εγώ θα ανησυχώ από τις 12.30 αν δεν μου στείλει μήνυμα ή δεν με ειδοποιήσει. Λογικό δεν είναι; Αλλά γενικά, όχι, δεν είμαι καταπιεστική».

Κρατάς ισορροπία μεταξύ των «ρόλων» της «μητέρας» και της «συζύγου»; Είσαι καλή και στα δύο;
«Αχ, μακάρι να είμαι! Εύχομαι να την κρατάω αυτή τη ριμάδα την ισορροπία. Υπάρχουν μέρες που κάτι με πιάνει και θέλω να είμαι τέλεια στο σπίτι, στη δουλειά, με το παιδί, κι άλλες που είμαι «φυτό». Κάθομαι όλη μέρα με ένα βιβλίο ή στον υπολογιστή και περνούν οι ώρες. Είμαι των δύο άκρων. Ή που θα έχω φέρει το σπίτι τούμπα και θα κάνω δουλειές ή που θα είμαι «εξαφανισμένη». Παρ' όλα αυτά, έχουμε κώδικα επικοινωνίας στην οικογένεια. Δεν είμαι ήρεμος άνθρωπος, συνήθως είμαι φασαριόζα στο σπίτι και υπερενεργητική ή αν είμαι κουρασμένη, θα είμαι σαν τον μεξικάνο σε μόνιμη «σιέστα». Δεν έχω μέτρο στη ζωή μου... Αλλά το κεφάλαιο «παιδί» αποσπά όλη μας την προσοχή και είμαστε πάντα εκεί».
Πηγή: Down Town, Κύπρου