Δέσποινα Βανδή: «Τη θέλω και την αρνητική κριτική»

«Τότε έδινα πολλή σημασία στη γνώμη των άλλων. Τώρα δίνω σημασία μόνο στη γνώμη των ανθρώπων που εκτιμώ. Παλιότερα δε ν το διαχώριζα. Εκτιμούσα λάθος ανθρώπους. Μεγαλώνοντας έμαθα να εκτιμώ χαρίσματα που τότε δεν τα διέκρινα ίσως. Πλέον εκτιμώ την ταπεινότητα και την ακεραιότητα σε έναν άνθρωπο όσο τίποτε άλλο. Δεν με θαμπώνει το λαμπερό ή το με πόσο μεγάλα γράμματα μπορεί να γράφεται το όνομα κάποιου. Εκτιμώ την απλότητα στους ανθρώπους, την ευθύτητα και όσους δεν επαναπαύονται στο τώρα και έχουν όνειρα και στόχους για κάτι καλύτερο. Παλιά με-τρούσε η γνώμη των άλλων τόσο που το έπαιρνα μέσα μου, δη-λητηρίαζε την ψυχή μου. Όταν είσαι νέος και έρχονται η αναγνωσιμότητα και η δημοφιλία με φόρα κατά πάνω σου, δέχεσαι και το καλό και το κακό και πρέπει να βρεις τις Μετά ανέπτυξα κι εγώ τις άμυνες μου. Έμαθα να αντιλαμβάνονται την πρόθεση των άλλων, όταν εκφέρουν άποψη για σένα. Γιατί τη θέλω και την αρνητική κριτική. Αν ο συνεργάτης μου ή ο φίλος μου δεν μου πει "αυτό που πας να κάνεις είναι λάθος" ή "αυτό που έκανες δεν μου άρεσε", δεν είναι φίλος μου. Όλοι μπορούμε να κάνουμε τους καλούς, για να είμαστε αρεστοί. Δεν με ενδιαφέρει, όμως, να είμαι αρεστή με αυτό τον τρόπο. Θέλω ο άλλος να ξέρει την αλήθεια μου, αλλά η αλήθεια έχει έναν τρόπο να ειπωθεί. Ο τρόπος πρέπει να δείχνει πως υπάρχει ενδιαφέρον, όχι κακία. Η κακία δεν ωφελεί κανέναν. Όταν βλέπω ανθρώπους να συμπεριφέρονται επανειλημμένα με εμπάθεια, θλίβομαι, γιατί πιστεύω πως επί της ουσίας πρόκειται για δυστυχισμένους ανθρώπους. Δεν συναναστρέφομαι πια τέτοιους ανθρώπους, δεν τους θέλω γύρω μου. Δεν με αφορά η κακία. Είναι έξω από τα όρια της ζωής μου».