Φωτεινή Δάρρα: «Κρατάω την ψυχραιμία μου»

«Είναι λίγο αστείο. Θεωρώ ότι οι καλλιτέχνες χωρίζονται σε αληθινούς και «γιαλαντζί» όπως όλοι οι άνθρωποι» τόνισε στο You.

-Ζήλεψες τραγούδια που θα ήθελες να πεις;

«Ναι. Και τα λέω στις ζωντανές εμφανίσεις μου. Αυτό είναι το ωραίο με τα τραγούδια όπως και με τα θεατρικά έργα. Μπορείς να τα πεις ξανά και να τα μοιραστείς με τον κόσμο.»

-Πώς προέκυψε η αγάπη σου για το τραγούδι; Υπήρχε στην οικογένεια κάποιος που σε επηρέασε;

«Προέρχομαι από μια οικογένεια που αγαπά τη μουσική. Είμαστε Επτανήσιοι και πάντα στο σπίτι ακούγονταν ήχοι, τραγούδια. Πολλές φορές ο πατέρας μου, μετά το φαγητό, έπιανε την κιθάρα και τραγουδούσαμε όλοι μαζί. Έτσι θυμάμαι τη διασκέδαση ως παιδί.»

-Πώς ήταν, αλήθεια, τα παιδικά σου χρόνια;

«Γεννήθηκα στη Ζάκυνθο παρόλο που οι γονείς μου και τα αδέλφια μου ζούσαν ήδη στη Λιβύη, όπου ο πατέρας μου δούλευε ως εργοδηγός σε κατασκευαστική εταιρεία. Όταν ήμουν σαράντα ημερών φύγαμε ξανά για τη Λιβύη όπου έμεινα μέχρι τα πέντε μου χρόνια. Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από εκεί παρά μόνο ότι ζούσαμε σε ένα γκέτο με Ιταλούς και Αμερικάνους και πολύ σπάνια βγαίναμε εκτός. Θυμάμαι, όμως, τα χρώματα της Ανατολής που ξανασυνάντησα όταν επι- σκέφθηκα την Αίγυπτο το 2000 για μια συναυλία, στα εγκαίνια της νέας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.»

-Ως παιδί έκανες σκανταλιές, ήσουν καλή μαθήτρια;

«Ήμουν απουσιολόγος και ταυτόχρονα ένα παιδί με έντονη κοινωνική δραστηριότητα. Ασχολιόμουν ταυτόχρονα με τα καλλιτεχνικά, είχα –και συνεχίζω να έχω– ανησυχίες καλλιτεχνικές και κοινωνικές.»

-Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου όταν τους είπες πως θα ασχοληθείς με το τραγούδι;

«Καταρχήν σπούδασα ηθοποιός οπότε τότε είδα τις πρώτες αντιδράσεις. Ο πατέρας μου διαφωνούσε, όπως οι περισσότεροι πατεράδες τότε που ήταν πιο αυστηροί. Τώρα είναι περήφανος που με βλέπει στο θέατρο αλλά και όταν τραγουδάω, αφού και ο ίδιος ήθελε να γίνει τραγουδιστής αλλά ο πόλεμος τον σταμάτησε...»

-Ήσουν αγοροκόριτσο ή το κορίτσι του μπαμπά;

«Τελείως αγοροκόριτσο, αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής, διαρκώς με φόρμες και αθλητικά μέχρι που τελείωσα το σχολείο.»

-Τι μπορεί να σε κάνει να χάσεις τον έλεγχο;

«Τίποτα. Κρατάω την ψυχραιμία μου.»

-Τρέλες στην εφηβεία έχεις κάνει;

«Ήμουν ένα παιδί με πολλές ανησυχίες και πολύ υπεύθυνη. Όλοι κάνουμε τρέλες, βέβαια, στην εφηβεία αλλά αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό.»