Σεβδικαλής: Ο αθλητής που έχασε τα πόδια του σε ατύχημα με τον προαστιακό θα παίξει στην Επίδαυρο!
Το ατύχηµα έγινε µε τρένο. Τον Οκτώβριο του 2012, ο προαστιακός παρέσυρε τον Γιάννη Σεβδικάλη και του στέρησε τα πόδια του. Για έναν αθλητικό, 22χρονο (τότε) άντρα, αυτό θα µπορούσε να είναι χτύπηµα ισοπεδωτικό. Όχι, όµως, για τον Γιάννη. Που στηρίχθηκε στους ανθρώπους που τον αγαπούσαν και, κυρίως, στην απίστευτη εσωτερική του δύναµη και σηκώθηκε ξανά όρθιος. Κι όταν συνέβη αυτό, έγινε αθλητής κανονικός, µε στόχο τους Παραολυµπιακούς. Και τώρα, η ζωή που ο ίδιος πλάθει καθηµερινά σαν φωτεινή, συναρπαστική ταινία τον οδηγεί στην Επίδαυρο. Θα βρεθεί εκεί στις 19 και 20 Αυγούστου, στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, την πρώτη επιδαύρια παραγωγή της Στέγης Γραµµάτων και Τεχνών του Ιδρύµατος Ωνάση, υπό τις οδηγίες του Νίκου Καραθάνου. Θα είναι µια παράσταση που, σύμφωνα με τη real, υπόσχεται να µας απογειώσει, µε τους καλλιτέχνες της «να στέλνουν τα συλλυπητήριά τους στον φόβο». Ο Γιάννης Σεβδικαλής θα είναι ο ∆ίας - ένας ∆ίας µε φτερά, πρόσθετα κάτω άκρα και καρδιά ατσαλένια.
Ο Νίκος Καραθάνος είπε ότι αν δεν είχε συναντήσει εσένα και την υπάλληλο του ∆ηµοσίου Βασιλική ∆ρίβα (σ.σ.: η οποία είναι νάνος) δεν θα σκεφτόταν να ανεβάσει αυτό το έργο...
Επίσης, αν δεν έβρισκε τον Άρη Σερβετάλη και τον Χρήστο Λούλη, πάλι δεν θα το έκανε. Έτσι όπως τον έχω καταλάβει, ο Καραθάνος θέλει να είναι όλα, όχι τέλεια, αλλά ακριβώς όπως τα έχει φανταστεί. Είναι ένας πολύ καλός σκηνοθέτης.
Κι εσύ, ως ηθοποιός, πώς νιώθεις;
Κάποιοι µπορούν να παίξουν χωρίς να είναι ηθοποιοί, να τραγουδήσουν χωρίς να είναι τραγουδιστές. Εγώ δεν είµαι ηθοποιός, είµαι αθλητής. Του είπα ότι παίρνει ρίσκο, αλλά µου είπε να µην ανησυχώ, ότι θέλει µέσα από εµένα να περάσει ένα µήνυµα. Ο ρόλος του ∆ία, βέβαια, είναι µέσα στο πλαίσιο των δικών µου δυνατοτήτων, δεν είναι πρωταγωνιστικός. Είναι κάτι σαν guest εµφάνιση.
Κι έτσι ξαφνικά θα βρεθείς στην Επίδαυρο!
Νιώθω ιδιαίτερη τιµή γι’ αυτό. Είναι εµπειρία ζωής και δεν συµβαίνει στον καθένα. Είναι παράξενο, βέβαια. Για κάποιους ηθοποιούς αυτό το βήµα µπορεί να είναι και το τελικό στην καριέρα τους, ο µεγάλος τους στόχος. Για εµένα είναι το πρώτο. Και η αλήθεια είναι ότι δεν µπορώ να το νιώσω όπως εκείνοι. ∆εν ήταν όνειρο ζωής, συνέβη - και είναι υπέροχο. Και η εµπειρία και η αναγνωρισιµότητα και κυρίως οι άνθρωποι που έχω συναντήσει εκεί. Ο Σερβετάλης, το πόσο αστείος µπορεί να γίνει, το πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος είναι. Ο Μιχάλης Σαράντης, η Νατάσσα Μποφίλιου, που τραγουδάει στην παράσταση - τη γνώριζα, βέβαια, και από παλιά. Είχε έρθει και στη συναυλία.
Αναφέρεσαι στη συναυλία που είχε διοργανωθεί στον «Βοτανικό», ώστε να µαζευτούν χρήµατα για τα πανάκριβα προσθετικά µέλη που χρειαζόσουν;
Ναι. Με είχαν βοηθήσει όλοι τροµερά. ∆εν είχαµε καθόλου χρήµατα, οι γονείς µου είναι άνεργοι - εγώ τώρα παίρνω µια σύνταξη. Είχα το αφεντικό µου, τον θείο µου, διοργάνωσαν τη συναυλία, έβαλαν τον χώρο, τον «Βοτανικό», 20-30 τραγουδιστές ήρθαν και τραγούδησαν εθελοντικά, ήταν και άλλοι καλλιτέχνες που µε στήριξαν µε διάφορους τρόπους, που ήρθαν να µε δουν, η Μελίνα Ασλανίδου, η Τάµτα, η Μαριέττα Φαφούτη, ο Γιώργος Μαζωνάκης... Με βοήθησαν ποδοσφαιριστές, τηλεοπτικές εκποµπές, ήρθαν 5-6.000 θεατές στη συναυλία. Το «ευχαριστώ» είναι λίγο. Γιατί δεν ήταν µόνο τα πόδια, ήταν και οι θεραπείες επί ενάµιση χρόνο.
Όµως, τα πρόσθετα πόδια έχουν όριο ζωής, σωστά;
Ναι. ∆ιαρκούν 4,5 χρόνια. Και να φανταστείς ότι εγώ έχω δύο διαφορετικά ζευγάρια, τα κανονικά και τα αθλητικά. Ο αθλητής έχει προετοιµασίες, διατροφή, συµπληρώµατα, εγώ έχω επιπλέον έξοδα. Θα ήταν καλό αν είχα κάποιον χορηγό. Όλοι οι αθλητές χρειάζονται έναν σπόνσορα.
