Πόπη Μαλιωτάκη: «Πέρασα πολύ δύσκολα»

«Το '92. Τότε γνώρισα τον Μπάμπη Λαζαρίδη. Δούλεψα αρκετά, πήραμε μαζί ένα μαγαζί στην Γερμανία. Τότε ένας ατζέντης που τώρα δεν ζει πια, με είχε στείλει στη Γερμανία. Κοντά στο Ντίσελντορφ ήμουν κι έξω από το μαγαζί βλέπω δύο νεαρούς που κατάλαβα ότι ήταν φίλοι του αφεντικού. Βγήκα στην πίστα, τραγούδησα και όσο τραγουδούσα ανοίγανε σαμπάνιες. Όταν τελείωσα ο σερβιτόρος με ρώτησε αν ήθελα να πω ένα ευχαριστώ στον άνθρωπο που μου έστελνε τις σαμπάνιες. Ήξερα και ποιος από τους δύο τις έστελνε. Μου είχε αρέσει πάρα πολύ. Τον είδα και ζαλίστηκα. Μου ήρθε κατακέφαλα και ήθελα να καθίσω δίπλα στον Λαζαρίδη. Ευτυχώς ο σερβιτόρος με έβαλε δίπλα του» τόνισε στο Χάι.

-Ο Λαζαρίδης σου έστελνε σαμπάνιες;

«Ε βέβαια. Ποιος άλλος; Με ρώτησε αν ήμουν νέα εκεί, μιλήσαμε και ξεκινήσαμε μια όμορφη φιλία.»

-Η οποία εξελίχθηκε σε μια ωραία σχέση. Σε έναν πολύ δυνατό έρωτα. Κι έναν γάμο που έφερε στη ζωή σου ένα παιδί.

«Το '99 παντρευτήκαμε κι έμεινα έγκυος στον Βασίλη μου και το 2000 γεννήθηκε. Από το '92 ως το '99 συζούσαμε. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτός ο άνθρωπος είναι κάτι πολύ" σημαντικό για μένα. Τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή κι έτσι έμεινα μαζί του.»

-Σου στοίχισε νομίζω πολύ το γεγονός πως «έφυγε» τόσο ξαφνικά από τη ζωή.

«Ήταν το πιο τραγικό γεγονός της ζωής μου. Τη στιγμή που μου το είπανε, δεν ήθελα την ίδια μου τη ζωή. Ένιωθα τέτοια στεναχώρια, ήμουν τόσο χαμένη, ένιωθα πως δεν ζω, δεν υπάρχω. Ίσα που κινιόμουν. Δεν καταλάβαινα τι μου λέγανε, ποιος ήταν δίπλα μου. Σαν να ζούσα σε έναν παράλληλο κόσμο.»

-Η ζωή συνεχίζεται και είσαι μια γυναίκα που δείχνεις ότι και μόνη σου τα καταφέρνεις και μεγαλώνεις το παιδί σου.

«Πέρασα πολύ δύσκολα. Ευχαριστώ από την καρδιά μου τον θεό γιατί ότι έχω ονειρευτεί στη ζωή μου, μου το έχει χαρίσει απλόχερα και μου έστειλε πολύ καλά παιδιά. Με πολύ καλούς χαρακτήρες. Τα παιδιά μου δεν μ' έχουν στεναχωρήσει ποτέ. Ποτέ δεν τα έχω μαλώσει. Από τη μια έχασα τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα κι αγάπησα όσο τίποτε άλλο, πάνω και από τη ζωή μου να σου πω, αλλά από την άλλη μου χάρισε πολύ καλούς ανθρώπους.»

-Τώρα που το λες, την κόρη σου δεν την είχαμε γνωρίσει.

«Δεν της αρέσει η δημοσιότητα. Κι επειδή τον Βασίλη τον είχα κάνει με τον Μπάμπη, συζητήθηκε περισσότερο.»

-Την κόρη σον την έκανες στον πρώτο σον γάμο, αλλά μεγάλωσε κι αυτή με τον Μπάμπη. Ποσό τυχερή είσαι που έχεις δυο τόσο λατρεμένα παιδιά;

«Έχω κοπιάσει πάρα πολύ κι έχω δουλέψει πάρα πολύ πάνω σε αυτό. Δεν θα σου πω ότι δεν κάνω λάθη σαν γονιός, αλλά πιστεύω πως έχουμε αποκτήσει τέτοια σχέση με τα παιδιά μου που είναι υπέροχη. Γιατί αυτό είναι και το μεγαλύτερο βραβείο της ζωής. Να φέρνεις καλούς ανθρώπους στην κοινωνία.»

-Είναι ηθική ικανοποίηση για την μάνα.

«Μετά το θάνατο του Μπάμπη τα μεγάλωσα μόνη μου και πιστεύω πως έκανα καλή δουλειά και στα δυο μου παιδιά;

-Για ποιο πράγμα που δεν έκανες στη ζωή σου μετάνιωσες;

«Είμαι χορτάτη. Ότι ονειρεύτηκα, το έζησα. Από το πιο απλό ως το πιο σημαντικό. Και μόνο που έχουμε την υγεία μας, λέω «Παναγία μου, ευχαριστώ».

-Πιστεύεις στο θεό;

«Πάρα πολύ. Πηγαινοέρχομαι τακτικά σε ένα μοναστήρι, την Παναγία Φανερωμένη, στη Σαλαμίνα. κι έχω βιώσει και θαύματα εκεί. Με γνωρίζουν χρόνια όλες οι καλόγριες και η Ηγουμένη. Κι εκείνη που κοιμήθηκε και η τωρινή. Και με τον δικό μου τρόπο, όπου μπορώ να βοηθήσω το μοναστήρι, θα το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση. Μόλις μπαίνω στον αυλόγυρο του μοναστηριού και βλέπω την εικόνα της Παναγίας, μου έρχονται δάκρυα από χαρά. Με έχει σώσει από πολλά πράγματα, δεν έχουμε αρρωστήσει ποτέ ούτε εγώ, ούτε τα παιδιά μου. Γονατίζω μπροστά της, κάνω αρτοκλασίες και μοιράζω στον κόσμο»