Η συγκινητική ανάρτηση του Master Tempo στο facebook για τον πατέρα του
Το τελευταίο διάστημα ο Πέτρος Δινάλης γνωστός και ως Master Tempo έχει εξαφανιστεί από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και τα social media.
Αρκετοί ήταν εκείνοι που τον αναζήτησαν χωρίς καμία επιτυχία.
Πριν λίγη ώρα, ανάρτησε μια φωτογραφία στα προφίλ του στο facebook η οποία δείχνει τον πατέρα του στο κρεβάτι του νοσοκομείου και εκείνον να κρατάει μια τούρτα.
Ο πατέρας του έχει γενέθλια και εκείνος θέλησε ν’ αποκαλύψει τον Γολγοθά που περνάει τόσο ο πατέρας του όσο και όλη η οικογένεια τους τελευταίους μήνες.
«Χρόνια πολλά Μπαμπά…
Εδώ και καιρό η ζωή μας σταμάτησε. Γιατί σταμάτησε και η δική σου. Κάτσαμε στο νοσοκομείο δίπλα σου μέρα/νύχτα, αγχωθήκαμε, κλάψαμε, ενίοτε χαρήκαμε, προσπαθήσαμε να σου δώσουμε παρέα - δύναμη - κουράγιο. Γίναμε κι εμείς ασθενείς μαζί σου… εσύ με το εγκεφαλικό σου, την αδύναμη καρδιά, τα νεφρά σου που σε άφηναν… εμείς από δίπλα με την δική μας καρδιά και ψυχή λαβωμένη, να βλέπουμε τον πιο δραστήριο και έξω καρδιά άνθρωπο που ξέραμε καθηλωμένο, να τρώει από σωλήνες, να μην περπατάει, να μιλάει με δυσκολία.
Οι δουλείες μας, οι άλλοι άνθρωποι μας έσβησαν. Μας έχασαν. Θα αναρωτιούνται ακόμα “που χαθήκαμε”. Δουλειά μας όμως έγινε να σε ξαναδούμε υγιή και χαρούμενο. Να μας μιλάς ενώ περπατάς με σιγουριά προς τα εμάς.
Και εγώ για σένα ξανά έγινα “μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης”. Και μαζί με τα αδέλφια μου και όσους σε αγαπάνε φτάσαμε στα άκρα και γυρίζουμε. Η καρδιά σου τελικά ηρέμησε. Τα νεφρά ξαναδούλεψαν. Η όρεξη για ζωή ξανά φάνηκε στο πρόσωπο σου. Αρχίζει ο μακρύς δρόμος της αποκατάστασης.
Χρόνια πολλά Μπαμπά. Ξέρω ότι όταν δεν με έβλεπες, έμπαινες στο facebook για να δεις τι κάνω και που είμαι. Έκανες… like! Κάνω λοιπόν κι εγώ μια ευχή να την διαβάσεις μόλις είσαι ξανά καλά:
Να τα εκατοστίσεις και ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ γενέθλια στο νοσοκομείο.
Σε όσους ξέχασα...δεν σας απάντησα...αθέτησα υποσχέσεις η δεν ήμουν εκεί για εσάς αν με χρειαστήκατε, ζητώ συγνώμη. Ο χρόνος σταμάτησε. Η γη δεν γύριζε. Κάθε μέρα ήταν πρωί βράδυ σκοτάδι.
Τώρα όμως πιστεύω σε σένα Μπαμπά. Θα με ξαναδείς στη “σκηνή”...θα σε ξαναδώ να στο “σανίδι”. Σε αγαπώ»
