Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: «Συνήθως έχω ένα μαστίγιο πάνω μου…»

Ο ηθοποιός ανέφερε αν έχει πετύχει τους στόχους που έβαλε από όταν πρωτομπήκε στον χώρο την υποκριτικής.

Η παράσταση συνεχίζεται για τρίτη χρονιά. Αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας, λόγω της επιτυχίας, ή περισσότερο άγχος;

«Τίποτε από τα δύο. Απλά σου δίνει το κίνητρο να φτιάξεις πολύ μικρές λεπτομέρειες, οι οποίες εντάσσονται στο σύνολο και το κάνουν ακόμα καλύτερο. Είναι μόνο θετική η αντίδραση».

Μίλησε μας για την παράσταση...

«Ο Πιερ Μπροσάν είναι ένας μεγαλοεκδότης στο Παρίσι, ο οποίος οργανώνει κάθε εβδομάδα ένα δείπνο με τους φίλους του. Βρίσκουν ένα υποψήφιο θύμα που επειδή έχει μια εμμονή ή προσκόλληση με κάτι τον θεωρούν «ηλίθιο» και του κάνουν το δείπνο. Ουσιαστικά περνάνε την ώρα τους κανιβαλίζοντας τον και προσπαθώντας να κάνουν ένα είδος χιούμορ το οποίο εμπεριέχει σαν βασική ιδέα τον άνθρωπο που έχουν επιλέξει. Τη συγκεκριμένη εβδομάδα, όμως, τα πράγματα έρχονται ανάποδα και ο καλεσμένος είναι ο άνθρωπος που καλυτερεύει τη ζωή του Πιερ, τον κάνει καλύτερο άνθρωπο...».

Είσαι από τους ανθρώπους που κάνουν αυτοκριτική;

«Συνέχεια. Από εκεί και πέρα, εξαρτάται από τη διάθεση και τη φάση που βρίσκομαι στα προσωπικά μου. Συνήθως έχω ένα μαστίγιο επάνω μου. Αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Είμαι αυστηρός ή αφελής με τον τρόπο που επιλέγω. Οχι σε όλα τα πράγματα της ζωής μου. Σε κάποια είμαι κι εγώ πιο ανέμελος και σε κάποια άλλα τελειομανής, που ίσως τελικά να μη χρειάζεται. Να θέλει περισσότερο αυθορμητισμό και αγάπη στα πράγματα, παρά μια σκέψη και λογική διαδικασία».

Πάντως κάποιος θα έλεγε ότι έχεις το κοκαλάκι της νυχτερίδας, αφού ό,τι έχεις κάνει σημείωσε επιτυχία. Σε φοβίζει;

«Δεν ξέρω αν έχω το «κοκαλάκι», αλλά σίγουρα είμαι τυχερός για τους συνεργάτες που είχα και έχω δίπλα μου. Οι συμβουλές που μου έδωσαν, που, ευτυχώς, είχα το μυαλό και τη διάθεση μου ανοιχτά ώστε να καταλαβαίνω και να αντιλαμβάνομαι, συνέβαλαν στη μέχρι τώρα πορεία μου. Προσπαθώ συνέχεια, θεωρώντας ότι κάθε φορά ξεκινάω από την αρχή».

Θεωρείς ότι έχεις πετύχει τους στόχους που έβαλες απ' όταν πρωτομπήκες στον χώρο;

«Όταν ξεκίνησα, ως παιδί ονειρευόμουν να μπορώ να ζω από αυτό που κάνω και να εργάζομαι καθημερινά ή με μια διάρκεια σ' αυτή την οικογένεια που λέγεται υποκριτική τέχνη. Αυτό το όνειρο το έχω καταφέρει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Νομίζω πως ζω το όνειρο και οτιδήποτε άλλο είναι συν ή πλην», τονίζει στο My Tv.