Κορονοϊός: Άγριες Μέλισσες: Συγκλονίζει το μήνυμα του «Δούκα»: «Ο κόσμος δεν θα ‘ναι ξανά ο ίδιος»
Άγριες Μέλισσες: Ο Λεωνίδας Κακούρης που στην αγαπημένη σειρά υποδύεται τον σκληροτράχηλο Δούκα σε συνέντευξή του στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα για τον κορονοϊό.
Ο ηθοποιός ο οποίος από την πρώτη στιγμή αποφάσισε να τεθεί σε καραντίνα στο σπίτι του με την οικογένειά του, τηρώντας όλους τους απαραίτητους κανόνες ασφαλείας και μένοντας μέσα, έχει μιλήσει αρκετές φορές δημόσια, στέλνοντας το δικό του κοινωνικό μήνυμα.
Με νέα του συνέντευξη, ο ίδιος εμφανίζεται ιδιαίτερα προβληματισμένος με όσα συμβαίνουν και παρακινεί όλους τους Έλληνες να ακολουθήσουν και εκείνοι κατά γράμμα τις οδηγίες των ειδικών προκειμένου να βγούμε όσο πιο σύντομα γίνεται από αυτή την τόσο μεγάλη κρίση. Συγκεκριμένα ο ίδιος είπε στο Secret:
«Ήταν λίγο πριν φύγει το 2001 όταν ένα πρωινό είδαμε “live” στις οθόνες μας, τους δίδυμους πύργους να καταρρέουν… Η τρομοκρατική ενέργεια της 11ης Σεπτεμβρίου άφησε πίσω της 3000 θανάτους, και πάνω από 25.000 τραυματίες… Οι υλικές ζημιές κοντά στα 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Την επόμενη ημέρα, ξυπνήσαμε σε ένα διαφορετικό κόσμο. Ήταν λίγο πριν φύγει το 2019, όταν ακούσαμε στις ειδήσεις ή διαβάσαμε στα ενημερωτικά sites, για έναν παράξενο ιό, made in china.
Ανάμεσα σε όλες τις πληροφορίες που λαμβάνουμε καθημερινά δώσαμε τη λίγη προσοχή που της αναλογούσε. Μεταξύ αστείου και σοβαρού, νιώθαμε ότι ήταν μακριά, ότι έχει ξαναγίνει. Δεν μας αφορά… Δεν μας αγγίζει… Το ξεχάσαμε…
Συνεχίσαμε να βγαίνουμε. Να συναθροιζόμαστε, να δουλεύουμε, να παίρνουμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να ζούμε και να ελπίζουμε ότι δεν θα ‘ρθει κι εδώ… Από την Κίνα μέχρι την Ελλάδα.
Κι όμως ο “εχτρός” ήταν ήδη εδώ, αόρατος κρυφός, ήσυχος. Με μόνο στρατό του εμάς. Τους ανύποπτους μεταφορείς… Δεν σου γεμίζει το μάτι γι’ αυτό και στην αρχή τον αγνοείς. Αυτό είναι το υπερόπλο του. Συνεχίσαμε λίγο πιο “μαζεμένα”. Και ύστερα ήρθαν τα νούμερα, οι αριθμοί και οι θάνατοι στην γειτονική Ιταλία.
Είδαμε ότι χτυπάει στους πνεύμονες, ότι μεταδίδεται ταχύτατα, ότι μεγαλώνει ο αριθμός των κρουσμάτων. Και κάπου εκεί ξυπνήσαμε… Όχι εμείς, ο κόσμος ολόκληρος… Κι έτσι η ανθρωπότητα, αιφνιδιασμένη, σταματά το ποδοβολητό της. Καθηλώνει τα αεροπλάνα της. Σταματά τις μεταφορές της. Κλείνει τα κέντρα, τα θέατρα, τους Ναούς της. Και οι άνθρωποι κλείνονται σπίτι. Όσοι έχουν… Δυστυχώς το χτύπημα δεν ήταν ακαριαίο. Ήταν ύπουλο, προδοτικό, υπόγειο. Και συνεχίζει να θερίζει… Σταδιακά… Αθόρυβα… ασυμπτωματικά… κρυφά, με βοηθό την άγνοια διασπείρεται.
Μέχρι στιγμής τα κρούσματα στον πλανήτη πλησιάζουν τις 460.000 ενώ οι θάνατοι ανέρχονται κοντά στους 21.000. Τα συστήματα υγείας των περισσοτέρων χωρών, είναι λεηλατημένα από την κρίση… υποστελεχωμένα και ανήμπορα να αντιμετωπίσουν το εύρος μιας τέτοια πανδημίας. Γι’ αυτό πρέπει να μείνουμε σπίτι.
Όχι για να φοβηθούμε… Αλλά για να αντέξουμε και να σκεφτούμε… Τι κόσμο θέλουμε και τι κόσμος μας αξίζει… Κάτι δεν πάει καλά, όταν το χρέος όλων των χωρών, είναι υπέρ πολλαπλάσιο του ΑΕΠ όλου του πλανήτη… Σε ποιους τα χρωστάμε… Μας αξίζει μια καλύτερη υγεία… Τόσα τρις στο βωμό του κέρδους. Της Ύβρης.
Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Γης δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό… και τροφή. Με αυτά τα όπλα θα αναχαιτίσουμε την πανδημία; Έτσι θα σώσουμε ανθρώπους; Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρέπει όλοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Και οι οίκοι και οι αγορές και τα χρηματιστήρια και το ένοχο χρήμα που μετέδιδε τον ιό στις «μολυσμένες επιφάνειες του, και τα κράτη και οι κυβερνήσεις. Και οι πλούσιοι και οι φτωχοί… Και οι έχοντες και οι “πένητες” .
Ο παρονομαστής ιός, δεν κάνει διακρίσεις, είναι κοινός για όλους και μ' έναν περίεργο, βίαιο τρόπο, μας εξισώνει, αφήνοντάς μας γυμνούς. Μπροστά στην αλήθεια… Ο κόσμος δεν θα ‘ναι ξανά ο ίδιος… Μένουμε σπίτι για να ελαφρύνουμε το βάρος, που σηκώνει στις πλάτες του όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας μας οι καθαρίστριες, οι νοσοκομειακοί υπάλληλοι… όλοι. Για να καλύψουμε τις ελλείψεις. Να περάσει η μπόρα…
Απομακρυνόμαστε για να μείνουμε ενωμένοι. Περιοριζόμαστε για να απλωθούμε πάλι, σιγά σιγά. Ταπεινά ήσυχα, χωρίς θόρυβο. Χωρίς έπαρση. Να σμίξουμε ξανά! Πιο ώριμοι, πιο δυνατοί… πιο Άνθρωποι!».
