Γιώργος Περρής: «Θέλει πείσμα και τρέλα να είσαι τραγουδιστής»

Ο Γιώργος Περρής μίλησε για τον άνθρωποι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καριέρα του, για τη μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που του έχουν κάνει, αλλά για το πώς έφυγε από την Ελλάδα.

Ποιον θεωρείτε καθοριστικό άνθρωπο στην καριέρα σας;

«Ολοι κάτι μου έχουν αφήσει. Ο Πλέσσας, ο Σπανός, ο Μάριος Φραγκούλης, η Λάρα Φαμπιάν, ο Μισέλ Λεκράν, η Ευανθία Ρεμπούτσικα, η Λίνα Νικολακοπούλου. Από όλες μου τις συνεργασίες κάτι έμαθα. Θα σας πω όμως έναν άνθρωπο που παρότι δεν έχουμε συνεργαστεί ποτέ με επηρέασε περισσότερο απ' όλους: η Νανά Μούσχουρη. Από τότε που ήμουν 3 ετών ήταν το πρότυπο μου».

Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που σας έχουν κάνει ποτέ;

«Η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση είναι όταν έρχεται κάποιος και μου λέει ότι σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του το τραγούδι μου και η φωνή μου του στάθηκαν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από αυτή την κουβέντα Και δόξα τω Θεώ, την έχω ακούσει πολλές φορές. Ξέρετε, η σχέση του τραγουδιστή με τον ακροατή είναι απόλυτα ερωτική. Εχει κτητικότητα γιατί ο ένας θέλει τον άλλον πολύ».

Από την Ελλάδα τελικά πώς φύγατε;

«Γύρω στο 2009 μου είχε έρθει ένα μήνυμα στο Myspace από έναν υπέροχο στιχουργό, πολύ γνωστό στον Καναδά και τη Γαλλία. Μου έγραψε ότι είχε βρεθεί συμπτωματικά στο προφίλ μου, ότι ήμουν η πιο ωραία ανδρική φωνή που είχε ακούσει για χρόνια και πως ήθελε να μου κάνει έναν δίσκο. Ετσι, ξεκίνησε η περιπέτεια του πρώτου μου γαλλικού δίσκου. Επειδή δεν υπήρχε δισκογραφική εταιρεία να πληρώσει για τον δίσκο τότε -ήμουν ένα άγνωστο παιδί από την Ελλάδα-, δούλεψα πάρα πολύ σκληρά δεξιά κι αριστερά για να μαζέψω τα χρήματα. Κι έτσι έκανα τον πρώτο μου δίσκο. Κυκλοφόρησε το 2012 στον Καναδά και μου άνοιξε μια μικρή πόρτα στο εξωτερικό, μου έδωσε τη χαρά να ταξιδέψω πολύ στον Καναδά, να τραγουδήσω πολύ και να αγαπηθώ από τον κόσμο εκεί. Μετά ήρθε το ενδιαφέρον από τις ΗΠΑ και ο πρώτος αγγλόφωνος δίσκος. Υπέγραψα τότε με την Decca, μία από τις πιο θρυλικές δισκογραφικές εταιρείες, και με το «Picture This», όπως λεγόταν το άλμπουμ, ταξίδεψα σε πάρα πολλές χώρες. Και μετά το ένα έφερε το άλλο. Τώρα συνειδητοποιώ ότι περιγράφω μια δεκαετία σε δύο προτάσεις...».

Από την Ελλάδα φύγατε απογοητευμένος;

«Ημουν πολύ πληγωμένος. Οταν είσαι 25 ετών και θες σαν τρελός να δουλέψεις αλλά δεν βλέπεις αντίκρισμα, στενοχωριέσαι, πληγώνεσαι Θεωρείς ότι δεν έχεις αξία».

Σκεφτήκατε τότε να κάνετε άλλη δουλειά;

«Ναι, αλλά σκέφτηκα ότι, αν τα παρατούσα, θα ήμουν ένας πολύ δυστυχισμένος άνθρωπος. Πολύ. Κάτι υπήρχε μέσα μου που ευτυχώς με εμπόδισε να το κάνω. Με παρακινούσε και εξακολουθεί να με παρακινεί. Και πριν από τρία χρόνια πέρασα μια μεγάλη κρίση και σκέφτηκα να τα παρατήσω. Ξέρετε, θέλει πείσμα και τρέλα για να κάνει κάποιος αυτή τη δουλειά σήμερα», είπε στο Gala.