Μελέτης Ηλίας: «Για κάθε ηθοποιό πρόκληση είναι το να κάνει κάτι έξω από τον εαυτό του»

Έγινε όμως γνωστός στο ευρύ κοινό πριν από περίπου 7 χρόνια μέσα από την κωμική σειρά «Το σόι σου».

Σήμερα τον βλέπουμε μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ και την οικογενειακή σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια».

Ο ίδιος σε συνέντευξή του μίλησε για το αν είναι πρόκληση για έναν ηθοποιό να πρωταγωνιστεί σε μία σειρά εποχής, ενώ αναφέρθηκε στα δικά του καλύτερα χρόνια.

Είναι πρόκληση για έναν ηθοποιό να πρωταγωνιστεί σε μια σειρά εποχής;

«Θεωρώ ότι για κάθε ηθοποιό πρόκληση είναι το να κάνει κάτι έξω από τον εαυτό του. Κάτι το οποίο τον βγάζει από την καθημερινότητα που ουσιαστικά μπορεί να αναπαραγάγει σε ένα σημερινό έργο. Μετά από τα 5 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο "Σόι", μια σειρά που ήταν πολύ κοντά στην πραγματικότητα μας, το να συμμετέχω σε μια οικογενειακή σειρά, αλλά 45 χρόνια πίσω, είναι μια πρόκληση. Θεωρώ ότι έχουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα. Προσπαθούμε να απεικονίσουμε με έναν πολύ ωραίο τρόπο, και μέσα από τη σκηνοθεσία της Όλγας Μαλέα, εκείνη την εποχή με σωστές δόσεις δραματικού και κωμικού τόνου».

Ποια είναι τα δικά σας καλύτερα χρόνια;

«Είναι δύο διαφορετικές περίοδοι. Η μία είναι όταν έγινα πατέρας, πριν από 10 και 5 χρόνια αντίστοιχα. Τότε που η ζωή σου παίρνει μια τρομερή στροφή. Πέραν του ότι έρχεσαι απέναντι στις ευθύνες σου και πρέπει να αντεπεξέλθεις, είναι μια ιδιαίτερη στιγμή χαράς και ευτυχίας για έναν άνδρα και μια γυναίκα. Η άλλη περίοδος ήταν η πενταετία που υπήρξα στο θέατρο του Τερζόπουλου και γυρίσαμε με παραστάσεις όλο τον κόσμο».

Μιλήστε μας για αυτή σας την εμπειρία.

«Για εμένα, ως ένα παιδί 22 χρόνων που αφενός δεν είχε ταξιδέψει παρά μόνο στην Ελλάδα και αφετέρου μόλις είχα τελειώσει τη σχολή, ήταν φοβερή εμπειρία. Σαν να ξαναγεννήθηκα. Πέρα από το γεγονός ότι παίζαμε σε διεθνή φεστιβάλ, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και να γνωρίσουμε σπουδαίους καλλιτέχνες, τους έβλεπες δίπλα σου να τρώνε πρωινό. Ξαφνικά νιώθεις ότι είσαι μέρος μιας κοινότητας που βέβαια είναι λίγο πιο έξω από τα δικά μας πλαίσια, με την αντιστοιχία που αναλογεί. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα φτάσω σε αυτό το σημείο, αλλά μόνο και μόνο ότι μπορείς να βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με όλες αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες του θεάτρου και να δεις και τη δουλειά τους είναι κάτι μοναδικό».

Υπάρχει κάτι που δεν σας είχε μάθει το θέατρο και σας το έμαθε π τηλεόραση;

«Βέβαια. Οι ρυθμοί της τηλεόρασης είναι τελείως διαφορετικοί από του θεάτρου. Ως μέλος θεατρικών ομάδων, όπως του Τερζόπουλου και του Λιβαθινού, όπου υπήρχε άπλετος χρόνος για πρόβες, το γεγονός ότι στην τηλεόραση παίρνεις ένα κείμενο Παρασκευή και Δευτέρα πρέπει να κάνεις γύρισμα είναι περίεργο. Στην αρχή μου δημιούργησε φοβερή σύγχυση και ένιωσα μια φοβερή ανικανότητα στο να μπορέσω να αντεπεξέλθω. Διαπίστωσα ότι όσο περνούσε ο καιρός απέκτησα μια ειδική ικανότητα στο να αποδίδω κάτι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς βέβαια να το κάνω πρόχειρα ή ευτελίζοντάς το. Αυτό είναι ένα κέρδος.

Σας λείπει το θέατρο;

«Πολύ. Τα πρώτα Σαββατοκύριακα της καραντίνας του Μαρτίου ένιωσα φοβερή χαλάρωση και αισθανόμουν ότι κάνω διακοπές. Από το 1999, που μπήκα στη σχολή, δεν νομίζω ότι είχα τόσα σερί Σαββατοκύριακα ελεύθερα. Οσο περνάει ο καιρός όμως κατάλαβα ότι αρχίζει και μου λείπει στην καθημερινότητα μου. Είναι μια συνήθεια. Δεν σας κρύβω ότι άρχισα λίγο να τρώγομαι με τα ρούχα μου», είπε στο ΒΗΜΑ.