Σταμάτης Γαρδέλης: Η εποχή του '80, η απουσία, η προσωπική ζωή και τα παιδιά του

Η δεκαετία του '80 είχε τους σταρς της, κι είσαι από τους ηθοποιούς που έχουν αφήσει το "αποτύπωμα" τους την εποχή αυτή.

Ναι, έτσι είναι, είμαστε κάποιοι άνθρωποι που δώσαμε τα νιάτα μας σ' εκείνη την εποχή, με τη φρεσκάδα με την ορμή των νεανικών μας χρόνων, παίξαμε με το άστρο και τη λάμψη της νεότητας. Πλέον παίζουμε με την εμπειρία, το καταστάλαγμα μιας σκέψης και σήμερα η "σφραγίδα μας" είναι εξίσου σημαντική, ακόμα κι αν είναι επιλεκτική και η παρουσία μας είναι παροδική σε κάποια πράγ­ματα, δεν φαινόμαστε πάντα. Ευχαριστώ τη Βάσω Σολωμού- Ξανθάκη που έδωσε τη δυνατότητα να παίξω το μεγαλειώδες έργο το "Γλυκύτατη γαία πατρίς", με την Άννα Βαγενά.

Η απουσία σου...

Θα το έλεγα επιλογή, γιατί δεν αισθάνομαι ότι απουσιάζω. Πριν τον κορονοϊό, ταξίδεψα περιο­δεύοντας τη "Μουσική συνέντευξη", κείμενα μαζί με τραγούδια που έγραψα με μια κιθάρα, μαζί με μια συνάδελφο, έπαιζα σε μουσικές σκηνές, μπαρ, πνευματικά κέντρα, σε πλατεία, μια εναλλακτική μορφή θεάτρου με μουσική και πρόζα.

Υπάρχει τρόπος σύνδεσης εκείνης της εποχής με τη σημερινή;

Είναι ένα και το αυτό, είναι σαν η ίδια εποχή, να έχει αλλάξει πρόσωπο. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, οι Θαυμάστριές μου υφίστανται, υπάρχουν, είναι οι άνθρωποι που βλέπω, είναι η ίδια εποχή με άλλο ένδυμα.

Πώς βλέπεις τώρα τις θαυμάστριές σου;

Τον περισσότερο καιρό της ζωής μου, από τα 20 μέχρι τα 60 που είμαι τώρα, 40 χρόνια, τον έχω ζή­σει μέσα σ' αυτό το "κουκούλι" και τον χαρακτήρα του καλλιτέχνη, του ηθοποιού, να ζω μέσα σ' έναν "θαυμασμό" με ερωτηματικά και μια συντροφικό­τητα η οποία προχωράει. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ανθρώπους που με βλέπουν θετικά ή αρνητικά, παρά μόνο σε προσωπικό επίπεδο. Δεν ξέρω πώς είναι να μην είσαι ηθοποιός, από τη στιγμή που περισσότερο αυτό το βίωμα μου έχει γίνει δεύτερη φύση μου, δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο.

Η προσωπική σου ζωή πώς είναι;

Ιδιωτική, δεν έχει ενδιαφέρον, είναι οι προσωπικές στιγμές επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους. Ο μικρός μου γιος ο Νικόλαος, είναι 25 χρονών, έχει τον εκδοτικό οίκο "Φίλντισι", ενώ ο μεγάλος, ο Αυγερινός-Διονύσης, είναι 27, παίρνει τώρα το πτυχίο του, εικαστικός, στη Θεσσαλονίκη, στη σχολή Καλών Τεχνών. Προσπάθησε ένα σύστημα πραγμάτων να κωδικοποιήσει, να δώσει μια κοινή γραμμή, μια συγκεκριμένη πορεία, από τις προτάσεις που γίνονταν, αλλά είχε το δικαίωμα επιλογής, κι αυτό είναι ίδιο, με αυτό που λέμε σήμερα σεξουαλική παρενόχληση, σύμφωνα με το περιοδικό Λοιπόν.