Νίκος Κουρής: «Εμένα τo θέατρο με τις υψηλές απαιτήσεις που έχει διανοητικά και ψυχολογικά με έσωσε»

Του χρόνου γίνεται 50. Σε απασχολεί; Έχεις το άγχος της ηλικίας;

«Καθόλου. Ίσως να χάθηκαν κάποιοι ρόλοι, αλλά ως εκεί»

Έχεις πει πως θα μπορούσες να τα παρατήσεις και τώρα.

«Ναι. Έχω πληρότητα μέσα μου. Αλλά νομίζω ότι πολλοί ηθοποιοί μπορούν να το ισχυριστούν αυτό. Είναι τόσο «σκότωμα» η δουλειά μας απαιτεί τόση ενέργεια και οι αμοιβές είναι ελάχιστες. Δεν κλαίγομαι, αλλά τα πολλά λεφτά που σε κάποια περίπτωση μπορεί να βγάλουμε είναι μία στο τόσο και φεύγουν γρήγορα. Δεν μπορεί να είσαι πάντα δημιουργικός. Νομίζουμε ότι μπορούμε, αλλά δεν γίνεται. Δεν μπορείς να είσαι συνεχώς alert, συνεχώς καινούργιος, συνεχώς με όρεξη και πάντα να ονειρεύεσαι. Η δουλειά μας χρειάζεται συνεχείς μετατοπίσεις. Και όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ η υποκριτική έχει να κάνει με τις μεταμορφώσεις, με τη βουτιά στο κενό».

Μου λες ότι είσαι συνέχεια σπίτι. Ποιες ώρες; Σίριαλ, θέατρο... και τα δύο απαιτούν πολύ χρόνο.

«Όταν ανέβηκε η παράσταση -8 Οκτωβρίου- και είχα μόνο το θέατρο, έμενα συνεχώς σπίτι. Τώρα ξεκινάνε τα γυρίσματα του σίριαλ. Φέτος ήμουν πολύ cool. Πέρυσι το τερμάτισα: Και σίριαλ «Άγριες Μέλισσες» και τηλεπαιχνίδι και παράσταση με διπλές το Σάββατο. Φέτος όλα είναι πιο ήρεμα».

Η διπλή παράσταση ενός έργου όπως το φετινό πρέπει να είναι εξοντωτική. Πώς το κάνεις;

«Κι εγώ όταν μπαίνω στο θέατρο αναρωτιέμαι. Και δεν παίρνω ούτε φάρμακα, ούτε βιταμίνες, ούτε αλκοόλ, ούτε τίποτα. Θέλω να είμαι «καθαρός».

Ναι, μου είχες πει ότι ακολουθείς έναν εντελώς υγιεινό τρόπο ζωής.

«Έχω κόψει το αλκοόλ 5 χρόνια, δεν παίρνω φάρμακα για την κατάθλιψη, θέλω να είμαι απόλυτα υγιής και διαυγής. Για τα φάρμακα μην το πάρει κάποιος ως συμβουλή - για μένα μιλάω. Όλα γίνονται με οδηγίες γιατρού. Πριν από πέντε χρόνια έκανα μια μετατόπιση. Έκανα καταχρήσεις και ταυτόχρονα είμαι διαβητικός και πρέπει να προσέχω. Εγώ με το διαβήτη έμαθα πως πρέπει να προσέχω. Όλοι πρέπει να προσέχουμε τα πάντα. Και δεν εννοώ να μην είμαστε τολμηροί με τη ζωή και τις προκλήσεις της. Εννοώ να είμαστε προσεκτικοί με το σώμα μας και με το τι βάζουμε μέσα του. Τι τρώμε, πόσο μάς εξαντλούμε, πόσο το τερματίζουμε το κοντέρ».

Και πότε πήρες την απόφαση;

«Έκανε ένα «κλικ» ο εγκέφαλός μου. Έκανα ακόμη μια μετατόπιση. Εμένα τo θέατρο με τις υψηλές απαιτήσεις που έχει σωματικά, διανοητικά και ψυχολογικά με έσωσε. Οι υπερβάσεις με σώζουν. Σαφώς, μπορεί να κυλήσεις, να καπνίσεις ένα πακέτο τσιγάρα -που και το κάπνισμα το έχω κόψει-, να φας παραπάνω, αλλά να υπάρχει και ένα όριο. Μην το κάνεις συνέχεια. Και, σαφώς, να βάλεις και κάτι στη θέση αυτών των πραγμάτων. Ένα πρόσωπο, έναν καλύτερο τρόπο ζωής, να κάνεις για το σώμα σου κάτι που θα σε κάνει να εκτιμάς καλύτερα τον εαυτό σου», λέει στο Down Town.