Δήμητρα Παπαδήμα: «Είμαι κυρίαρχος του εαυτού μου. Έχω τη φύση με το μέρος μου»

Η ηθοποιός σε συνέντευξη που έδωσε μίλησε για το πως νιώθει πάνω στη σκηνή αλλά και για τα πάθη της.

Θα θέλατε να παίξετε κάποιο ρόλο που εμπειρικά είναι έξω απ’ όσα έχετε συνηθίσει; Ονειρευτήκατε κάτι που ίσως είναι έξω από τα «νερά» σας;

Σαν τι δηλαδή; Εγώ φτιάχνω το μέλλον μου. Έχω την φύση με το μέρος μου. Θα παίξω το αρσενικό μου Εγώ! Γιατί είναι πολύ έντονο και δυναμικό και πρέπει να εκφραστεί.

Διανύουμε μία εποχή αλλαγών τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτιστικό επίπεδο, έχει επηρεάσει αυτή η αλλαγή τις προτάσεις που σας έχουν γίνει. Έχετε γίνει πιο επιλεκτική; Το οικονομικό είναι ένα βασικό στοιχείο επιλογής μιας επαγγελματικής πρότασης;

Είμαι κυρίαρχος του εαυτού μου. Σας είπα έχω τη φύση με το μέρος μου...

Πώς νιώθει ένας ηθοποιός όταν είναι πάνω στη σκηνή και τα φώτα σβήνουν; Και πώς νιώθει όταν τελειώνει το γύρισμα μιας τηλεοπτικής σειράς; Ποιο συναίσθημα είναι πιο δυνατό;

Σαν το θέατρο δεν είναι τίποτα. Όλα τα άλλα υποκατάστατα. Βέβαια τρελαίνομαι και με τον κινηματογράφο. Δίνω μάχη μεγάλη για να κάνω την ταινία μου. Μαύρη κωμωδία και αυτή με ραπ τραγούδια της εποχής. Μπήκε στο Youtube. Σεξ και χρήμα. Το τραγούδι που" έγραψα. Φτιάχνω τέχνη σε λευκή σελίδα. Αυτό θέλω μόνο.

Ποια είναι τα πάθη της Δήμητρας; Με τι μπορεί να χάσει την ψυχραιμία της;

Πάθη! Oυουου, έχω μέχρι βλακείας. Αλλά το προτιμώ από το να ήμουν φυτό. Όταν ο κόσμος γύρω γκρεμίζεται και στο Facebook ανεβάζουν γλάστρες με λουλούδια και καφεδάκι με παρέα, λέω πως έχω πια τρελαθεί. Όταν ακούς τους νεκροθάφτες δοσιογραφισκους τους βρίζω με κάθε τρόπο που μπορώ. Έχω απευθυνθεί και στην πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μήπως σαν γυναίκα αλλά τι να κάνει η δόλια. Όλοι σε ένα καζάνι βράζουμε. Όμως το καζάνι είναι έτοιμο να εκραγεί. Το δικό μου ξεχειλίζει. Ευτυχώς κάνω τέχνη την τέχνη μου. Σιχαίνομαι τα ανθρωποειδή και η ηλικία μου μου δίνει το δικαίωμα να το βροντοφωνάζω. Όχι δεν χάνω το δίκαιο μου! Δικαίωμά μου να χάνω την ψυχραιμία μου! Έχω κάθε λόγο. Δεν είμαι φυτό. Ποτέ δεν ήμουν. Για λίγο μόνο γλάστρα σπασμένη. Τώρα ΤΕΡΑΣ. Με ημερομηνία λήξης.

Πηγή: Εγω