Άννα Μάσχα: «Και τις αλητείες μου τις έχω κάνει, αλλά αλήτισσα δεν υπήρξα ποτέ»
Η Άννα Μάσχα, η αγαπημένη Διαμάντω στην τηλεοπτική σειρά του Alpha, Αυτή η νύχτα μένει, μίλησe για το πώς αποφάσισε, μετά από χρόνια καριέρας, να πει το ναι στην τηλεόραση.
Η Άννα Μάσχα, σε πρόσφατη συνέντευξή της, αναφέρθηκε στην περίοδο που ήταν στο θέατρο Αμόρε αλλά και για την μποέμικη ζωή που ζούσε αλλά και για το λόγο που δεν είχε δεχτεί μέχρι τώρα να συμμετάσχει σε κάποια τηλεοπτική σειρά.
Με ποιους ήσουν στο ίδιο έτος στη δραματική;
Με τον Μαρκουλάκη, τη Σμαράγδα Καρύδη, τον Αλέξανδρο Λογοθέτη, τη Βίκυ Βολιώτη, τη Δέσποινα Κούρτη.
Σχεδόν όλοι τους μπήκαν σε πιο εμπορικά σχήματα, βγαίνοντας και στην ιδιωτική τηλεόραση.
Ναι, βέβαια, τα παιδιά πήγαν αλλού. Εγώ όταν βγήκα από τη σχολή είχα επιλέξει να είμαι με τον Χουβαρδά και το θέατρο του Νότου στη Νέα Υόρκη, σε μια συμπαραγωγή της Ιφιγένειας εν Ταύροις με το La MaMa,το πειραματικό θέατρο της Νέας Υόρκης.
Φλέρταρες με πιο εναλλακτικές επιλογές. Είχες πιο χίπικη διάθεση.
Ναι, είχα κάποια στοιχεία χίπικα σε όλη μου τη νεότητα. Λίγο πιο μποέμ. Και τις αλητείες μου τις έχω κάνει, αλλά αλήτισσα δεν υπήρξα ποτέ .Ίσως λίγο πιο χύμα, θα έλεγα. Αλλά και πάλι χωρίς να βροντοφωνάζω ότι είμαι κάτι, ενώ δεν είμαι κάτι άλλο.
Και παρέμεινες για πολλά χρόνια σε αυτό τον προφυλαγμένο θύλακα του ιστορικού Αμόρε.
Πολύ προφυλαγμένο και ταυτόχρονα τολμηρό και πρωτοποριακό. Μετά από 34χρόνια όλοι ήθελαν να είναι στο Αμόρε. Και το Αμόρε δεχόταν, δεν έτρωγες πόρτα ότι πρέπει να είσαι ο σούπερ εναλλακτικός περιθωριακός χίπης. Αγκάλιαζε πολλούς καλλιτέχνες. Όποια κι αν ήταν η αφετηρία, οι δρόμοι τελικά συναντήθηκαν με πολλούς.
Και η τηλεόραση παρέμενε ένα άγνωστο μέσο για σένα.
Ήμουν αφοσιωμένη στο θέατρο. Φοβόμουν την τηλεόραση, την πολλή έκθεση, ότι δεν θα είμαι καλή. Στο θέατρο παίρναμε πολύ χρόνο στην πρόβα για να στήσουμε κάθε σκηνή. Στην τηλεόραση συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Δεν αισθανόμουν ότι «το έχω».
Και δεν το δοκίμαζες.
Όχι, δεν ήθελα. Επίσης, ήμουν και λίγο τεμπέλα, να με πω. Παρόλο που είχα περισσότερες αντοχές και ήμουν πιο νέα. Και μετά από ξενύχτια πήγαινα να κάνω πρόβα και με hangover. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ τη μέρα μου με 10ωρο γύρισμα, πρόβα, παράσταση, θα τρελαινόμουν, νομίζω. Και επίσης δεν είχα τότε, ας πούμε, τη φιλοδοξία να με δω εξώφυλλο.
Και άφησες να περάσουν σχεδόν τριάντα χρόνια για να αποδεχτείς αυτή τη μαζική προβολή.
Τώρα είναι αλλιώς νομίζω. Κι εγώ ξέρω πώς να το χειριστώ καλύτερα. Επίσης είναι άλλα τα ζητούμενα όταν είσαι 54 και άλλα όταν είσαι 24. Δηλαδή υπάρχει ένας σεβασμός στα όριά μου. Είμαι πια μια μεγάλη γυναίκα. Τότε δεν τα σέβονταν, υπήρχε μια απαίτηση πάντα στους νέους.
Δεν θεωρείς ότι ο ναρκισσισμός είναι απαραίτητος για έναν ηθοποιό;
Ο ναρκισσισμός έχει να κάνει με την ίδια τη δουλειά μας, όταν είσαι πάνω στη σκηνή, μπροστά στην κάμερα, εκεί. Όχι με τη διαφήμιση της δουλειάς μας. Στο πλαίσιο αυτού του πρώτου θεατρικού στο πανεπιστήμιο ο φοβερός μας καθηγητής Γιάννης Τσιώλης μας είχε δώσει έναν ορισμό. Ναρκισσισμός είναι να κοιτάζεις τον εαυτό σου να κοιτάζει τον κόσμο, όπως όταν βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Αυτό το στοιχείο είναι απαραίτητο στην καλλιτεχνική διαδικασία, και ειδικά στις παραστατικές τέχνες που έχουν να κάνουν με performance, είπε η Άννα Μάσχα στο περιοδικό ΟΚ.
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=hYBs2sqC_wpgsSa4puSczg)
