Νένα Χρονοπούλου: «Το όνειρό μου είναι να είναι ο Χρήστος ένα αυτόνομο άτομο»

Για την καθημερινότητά της με τον σύζυγό της Τάσο Μητρόπουλο και τον γιο της μίλησε η αγαπημένη ηθοποιός Νένα Χρονοπούλου σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Super Κατερίνα».

Μίλησε επίσης και για το όνειρο που έχει να δημιουργήσει ένα χωριό που θα φιλοξενεί όλα τα παιδιά με αναπηρία.

«Το όνειρό μου είναι να είναι ο Χρήστος καλά. Να μπορεί να είναι ένα αυτόνομο άτομο. Είναι μια προσπάθεια ζωής, ένας αγώνας. Όταν θα μπορέσουμε να κάνουμε αυτό το χωριουδάκι που θα έχει πολλά παιδιά με αναπηρία, χωρισμένα. Το ένα χωριό με πολλά σπιτάκια, εξειδικευμένα. Φαντάζομαι πώς ο Χρήστος και τα άλλα παιδάκια επειδή θα εκπαιδεύονται στις καθημερινές δεξιότητες θα μπορούν να έχουν μια λαμπρή εξέλιξη.

Θεωρώ ότι όπως υπάρχει η γιορτή της μαμάς, πρέπει να υπάρχει και η γιορτή της μητέρας παιδιού με αναπηρία. Τίποτα λιγότερο! Δεν σηκώνω σταυρό, είναι δύσκολο αλλά για τους άλλους είναι σταυρός. Για εμάς είναι τρόπος ζωής! Είναι διαφορετικό είδος μητέρας, είναι άλλος ο τρόπος ζωής της, ο καημός της, η αγωνία της. Είναι μια μάνα που δεν κοιμάται ποτέ.

Ο Χρήστος είναι 18 ετών. Έχω να νιώσω ανεμελιά από τότε που ήμουν έγκυος γιατί πέρασα όλη μου την εγκυμοσύνη στο κρεβάτι. Θέλει και ο Χρήστος να αρραβωνιαστεί. Όταν βλέπει γυναίκα “του γυρνάει το μάτι”. Συνεχίζει και πηγαίνει σε όλες τις ηλικίες. Είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, που γελάει πολύ και του αρέσουν πολύ οι γυναίκες.

Ο Τάσος είναι μπαμπάς του Χρήστου από επιλογή και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όταν ένας άνθρωπος επιλέγει να σταθεί δίπλα στο παιδί σου πάει να πει ότι σε αγαπάει πολύ, αγαπάει το πλάσμα το δικό σου και γίνεται αυτόματα και δικό του. Και αισθάνεσαι τη σιγουριά ότι δεν εγκαταλείπει», δήλωσε η Νένα Χρονοπούλου στην εκπομπή.

Διαβάστε επίσης:

• Καταγγελίες από τη Νένα Χρονοπούλου: «11χρονο ΑΜΕΑ περπατάει σε πεζούλι παραθύρου του 3ου ορόφου...»
• Νένα Χρονοπούλου: Ξέσπασε σε λυγμούς - «Αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν έχουν φύγει από την ζωή μας»
• Νένα Χρονοπούλου: «Μόνο ο θάνατος με νίκησε, η αναπηρία έγινε μια φίλη μου»