Χαραλαμπόπουλος: «Από 3 ετών ήθελα να γίνω ηθοποιός. Οι δικοί μου πίστεψαν ότι πρόκειται για ίωση»
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος μιλά σε συνέντευξή του για τη ζωή του.
Από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και σήμερα αλλά για τους ρόλους που τον σημάδεψαν.
- Γεννημένος στο Αίγιο, μεγάλωσες στον Βύρωνα. Μίλησέ μου για τα πρώτα χρόνια της ζωής σου, αλλά και για το πότε αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός...
Γεννήθηκα στο Αίγιο, αλλά από μωρό μεγάλωσα στον Βύρωνα σε μια συνοικία που έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου και χαίρομαι πολύ γι' αυτό. Εκεί άλλαξα πολλά νούμερα παπουτσιών, όπως λέω χαριτολογώντας γιατί εκεί μεγάλωσα, ωρίμασα, έγινα αυτός που είμαι. Κανείς από την οικογένειά μου δεν είχε σχέση με τον καλλιτεχνικό χώρο. Κι όμως για έναν ανεξήγητο λόγο, από τριών ετών ήθελα να γίνω ηθοποιός.
Οι δικοί μου πίστεψαν ότι πρόκειται για κάποια «ίωση», κάτι που θα περάσει. Αλλά αυτό το σαράκι με έτρωγε μέσά μου και, τελικά, τα έφεραν έτσι η ζωή και ο Θεός ώστε το κατάφερα. Κατάφερα να ακολουθήσω αυτό που αγαπούσα και είμαι ευγνώμων γι' αυτό. Η διαδρομή, βέβαια, δεν ήταν εύκολη.
Τίποτα δεν είναι εύκολο, όποια δουλειά και αν διαλέξεις. Πόσο μάλλον όταν ξεκινάς ως αουτσάιντερ, λέγοντας πως θέλεις να γίνεις ηθοποιός. Είχα όμως την τύχη και τη χαρά να πω ότι με άντεξε η σκηνή. Και αυτός ήταν πάντα ο βαθύτερος λόγος της παρουσίας μου σε αυτή τη δουλειά: να έχω τη δύναμη -και ίσως και το ταλέντο- να μπορώ να στέκομαι πάνω στη σκηνή. Και θα συνεχίσω, όσο μπορώ και όσο με αντέχει η σκηνή.
Βασίλης Χαραλαμπόπουλος για Λίνα Πρίντζου: «Πήγα στην τράπεζα για κατάθεση και έφυγα με ανάληψη»
- Φέτος κλείνεις 33 χρόνια καριέρας, με επιτυχίες στο θέατρο και στην τηλεόραση. Ποια είναι τα φωτεινά αστέρια στη διαδρομή σου;
Από τη σχολή, το 1992, έχουν περάσει 33 χρόνια και όμως δεν καταλαβαίνεις πώς περνούν αυτά τα χρόνια. Κοιτώντας πίσω, υπάρχουν κάποια φωτεινά «αστεράκια», σημαντικοί σταθμοί που λειτούργησαν σαν σκαλοπάτια. Έτσι και αλλιώς αυτή η πορεία είναι σαν να ανεβαίνεις ένα σκαλοπάτι τη φορά. Στη δική μου διαδρομή, ένα τέτοιο σκαλοπάτι ήταν η πρώτη μου φορά στην Επίδαυρο. Ήταν τo 2003, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στους «Βατράχους» του Αριστοφάνη. Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα γενικά στην Επίδαυρο και μάλιστα με πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ήταν κάτι μαγικό, όχι μόνο γιατί βρέθηκα σε έναν χώρο τόσο μοναδικό, που δύσκολα πιστεύει κανείς πως χτίστηκε πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά και γιατί αυτός ο χώρος είναι φιλικός προς τον ηθοποιό. Το να παίζεις μπροστά σε μια ανθρώπινη βεντάλια που σε αγκαλιάζει από παντού είναι ένα συναίσθημα συγκλονιστικό. Δεν μπορώ να μη θεωρήσω αυτή τη στιγμή ένα φωτεινό αστέρι στη διαδρομή μου. Ακολούθησαν άλλες εννέα ή δέκα φορές στην Επίδαυρο και καθεμία από αυτές ήταν εξίσου σημαντική.
Ένα ακόμη ορόσημο για μένα ήταν ο «Σιρανό», που έπαιξα το 2016. Αυτές είναι στιγμές που ως ηθοποιοί ερχόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλους ρόλους και πρέπει να δούμε αν μπορούμε να σταθούμε στο ύψος τους. Ο Σιρανό ήταν για μένα ένας ρόλος-ορόσημο. Μέσα απ'αυτόν, συνειδητοποίησα πολλά: ποιες είναι οι δυνάμεις μου, ποια είναι τα όριά μου, αν είναι «μέχρι εδώ» ή αν υπάρχει κάτι παραπάνω. Ηταν ταυτόχρονα τρομακτικό και μαγικό το ότι κατάφερα να συνυπάρξω με αυτόν τον χαρακτήρα. Με άγγιξε βειθιά και τον αγάπησα πολύ, τόσο πολύ πού ξέρω ότι κάποια στιγμή θα τον ξανασυναντήσω, είπε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος στη Real.
Διαβάστε επίσης:
Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: Έκοψε τη Βασιλόπιτα με… στιλ!
Λύγισε ο Χαραλαμπόπουλος: «Έμεινε 16 μέρες στην εντατική, κοντέψαμε να τη χάσουμε»
Ξέσπασε σε κλάματα ο Χαραλαμπόπουλος: «Υπάρχει πλέον στο σύμπαν και τον θεωρώ φύλακα άγγελό μου»
