Μπέζος: «Δεν γίνεσαι τυχαία επιτυχημένος. Δεν σε ακολουθεί άλλος επειδή είσαι ομορφόπαιδο»
Ο Γιάννης Μπέζος και ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης συνεργάζονται αυτή την περίοδο στη σκηνή για την παράσταση «Αινιγματικές Παραλλαγές», όμως δεν είναι μόνο αυτό που τους συνδέει...
Ο Γιάννης Μπέζος λέει ότι βαριέται να επαναλαμβάνει παραστάσεις, ρόλους, κυρίως τον εαυτό του. Καταλαβαίνει κανείς ότι για να επιστρέφει στις «Αινιγματικές Παραλλαγές» με «συμπαίκτη» τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης από κοινού με τον Σωτήρη Τσαφούλια, υπάρχει ένας σοβαρός λόγος ή, για να είμαστε ακριβείς, μια σοβαρή και καλά αιτιολογημένη πρόθεση για να το κάνει.
Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: «Πιο μικρός μόνιμα μου τύχαινε αυτό. Ξοδεύεσαι, αυτοκαταστρέφεσαι και...»
Οι δύο σημαντικοί ηθοποιοί εξηγούν γιατί ακόμα και έπειτα από 400 παραστάσεις, το έργο του Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ έχει κάτι να πει στο κοινό. Μα πριν από όλους, στους ίδιους.
Η μεταξύ σας σχέση πώς είναι έπειτα από 400 παραστάσεις;
Π. Δ.: «Εγώ ήξερα τον Γιάννη ως ηθοποιό. Τον είχα στο μυαλό μου εκεί που έπρεπε να τον έχω. Ξεχνάμε συχνά ότι ως νεότερος άνθρωπος χρειάζομαι μεγαλύτερους ανθρώπους να με μάθουν. Όχι να κυκλοφορώ τη ματαιοδοξία ή τη φιλοδοξία ή τον ναρκισσισμό μου σκηνικά, αλλά να μου δείξουν τον σωστό δρόμο. Μιλάμε για ανθρώπους που έχουν κουβαλήσει, έχουν πληρώσει, έχουν καταλάβει, έχουν αποτύχει, έχουν επιτύχει, παλεύουν. Είναι το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο που μπορεί να έχει ένας νεότερος. Αρκεί να έχεις τα αυτιά και τα μάτια σου ανοιχτά. Νομίζω ότι έχουμε χάσει λίγο το μέτρο και ότι οφείλουμε ένα κομμάτι ευγνωμοσύνης στο τώρα, στους ανθρώπους που μας έφτασαν ως εδώ που είμαστε.»
Γ. ΜΠ.: «Το ίδιο συμβαίνει και ανάποδα. Δηλαδή εγώ επιθυμώ τη συνεργασία με τους νεότερους. Όχι τους νεότερους γενικά. Γιατί είμαι ένας άνθρωπος που κάνει διακρίσεις. Έχω κατηγορηθεί γι’ αυτό και γι’ αυτό το υπερτονίζω. Διακρίνω και ονομάζω. Δεν θα έλεγα ότι είναι δικαίωμα αλλά υποχρέωσή μου. Αν θέλω να παίρνω στα σοβαρά τον εαυτό μου και τη δουλειά μου πρέπει να διακρίνω. Όχι τόσο τις ικανότητες - ποιος είναι ο καλύτερος ή ο πιο γοητευτικός. Με ενδιαφέρει η πρόθεση των ανθρώπων. Γιατί, ας πούμε, βγαίνει κάποιος και κάνει μια τραγωδία καλοκαιριάτικα και γυρνά τα βουνά και τα λαγκάδια; Το κάνει μόνο για τα λεφτά; Έχει κάτι να καταθέσει που κατά τη γνώμη μου είναι ακριβό και ευγενές; Τότε έχω υποχρέωση να τον ακολουθήσω αν είμαι σοβαρός στη δουλειά μου. Κακά τα ψέματα, οι παλαιότεροι ηθοποιοί και οι ακόμα πιο παλιοί από μας είμαστε επαγγελματίες. Κι εκεί αρχίζουν οι ευκολίες. Ε, εγώ αυτό δεν το θέλω.»
Μεγάλη Εικόνα: Η εισβολή Μπέζου και Τσαφούλια στη συνέντευξη του Δαδακαρίδη
Άρα είναι πρόκληση η συνεργασία με τους νεότερους;
Γ. ΜΠ.: «Δεν το συζητώ. Μεγάλη πρόκληση. Και πολύ γοητευτική συνθήκη. Το πιο εύκολο πράγμα θα ήταν να ανεβάσω ένα έργο, να κάνω αυτά που κάνουμε στην τηλεόραση, ας πούμε, να πάρουμε λεφτά, να μας χειροκροτήσουν και να τελειώνουμε. Όμως δεν ξεκινήσαμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά για αυτόν τον λόγο. Το λέω πολλές φορές. Γιατί ξεκινήσαμε να κάνουμε αυτή τη δουλειά; Το ξέρω, δεν είναι εύκολο ή απλό να το θυμάσαι. Σε βάζει από κάτω το επάγγελμά μας.»
Π. Δ.: «Μεγαλώνοντας πίστευα ότι επιτυχία είναι όλα τα υλιστικά και λίγο ματαιόδοξα πράγματα. Δεν ήξερα. Ούτε τώρα έχω ξεκάθαρη απάντηση, αλλά νομίζω ότι επιτυχία είναι όταν βρεθούμε κάπου και φύγουμε από αυτό το κάπου καλύτεροι.»
Ναι, αλλά θα σκεφτεί κανείς ότι τα λέτε αυτά γιατί είστε δύο επιτυχημένοι και δημοφιλείς ηθοποιοί.
Γ. ΜΠ.: «Μα γι’ αυτό το λέμε (σ.σ.: γελάει). Δεν γίνεσαι τυχαία επιτυχημένος. Δεν σε ακολουθεί άλλος επειδή είσαι ομορφόπαιδο. Έχει λόγο που το κάνει. Πολλούς ανθρώπους ξέρουμε, αλλά δεν τους ακολουθούμε, γιατί δεν έχουν κάτι να μας πουν. Μπορεί να σε ξέρουν λιγότεροι, αλλά να έχεις κερδίσει την εκτίμησή τους. Μην το ξεχνάμε, οι άνθρωποι στο θέατρο μας φέρνουν το μεροκάματό τους.»
ΠΗΓΉ: ΤΟ ΒΗΜΑ
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=0eIhAseuryCa-npgimlMQw)
.jpg?t=Ee6As3BboUMS_Cpl7YOqPQ)
