Νικόλας Παπαγιάννης: Αγαπάω τα ζευγάρια. Μένουν ως το τέλος, χέρι-χέρι

Απλώς με την τηλεόραση τα πράγματα φάνηκαν στη μεγάλη διάσταση. Και αν οι ρόλοι του «κακού» τον χαρακτηρίζουν, η υποκριτική του βεντάλια δεν περιορίζεται. Φέτος είναι στο «Ακρωτήρι» του Σαρ Γουάιτ πλάι στη Μαρία Ναυπλιώτου, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου.

Νικόλας Παπαγιάννης: Η ζωή με τη Δανάη Σκιάδη, ο σκοτεινός ρόλος στην «Παραλία» & οι προκλήσεις

Πώς αντιμετωπίζετε το θέμα του έργου;

«Το κομμάτι της απώλειαε, όσο μεγαλώνω, με δυσκολεύει- η αίσθηση του θανάτου, του μετά. Ο χρόνος δουλεύει παράξενα. Στην παράσταση συνειδητοποίησα ότι το πρόβλημα δεν είναι ειδικό αλλά γενικό. Πολλά σπίτια φέρουν αυτό το τεράστιο βάρος της απώλειας της μνήμης. Γιατί στην πραγματικότητα βλέπεις έναν άνθρωπο που χάνεται πριν χαθεί. Και είναι οδυνηρό. Το Αλτσχάιμερ είναι μια ασθένεια που ξεκινάει από νωρίς και απλά μια μέρα εκδηλώνεται και είναι μη αναστρέψιμο. Η ηρωίδα πράγματι ξέρει ότι αυτό της συμβαίνει. Υπάρχει το κομμάτι της συνειδητότητας. Και ο σύζυγός της όπως και οι θεατές ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα, χωρίς την εμπειρία ή την ψυχραιμία να το αντιμετωπίσουμε».

Μιλήστε μου για τον Ιαν.

«Για κάποιον λόγο πιστεύω πολύ στα ζευγάρια. Ένιωσα το νήμα αυτής της σχέσης ιδιαίτερα συνεπές. Ο Ιαν δεν την άφησε, συνεχίζει, γιατί υπάρχει παρελθόν. Όσο κι αν ο άλλος απέναντι σου αλλάζει, δεν το συνειδητοποιείς, δεν υπάρχει χρόνος. Και ο Ιαν είναι συνεπής σε αυτή τη σχέση ως σύζυγος και ως άνθρωπος. Πάντα νιώθω ότι ο συγγραφέας πίσω από το προφανές φτιάχνει κάτι άλλο. Και νομίζω ότι "Το ακρωτήρι” δεν είναι για το Αλτσχάιμερ αλλά για το ζευγάρι. Αγαπάω τα ζευγάρια - και ο συγγραφέας τα αγαπάει. Μένουν ως το τέλος, χέρι-χέρι - η δύναμη της αγάπης. Μου φαίνεται πιο ωραίο αυτό το σήμα παρά μια σπουδή πάνω στο Αλτσχάιμερ. Τα ωραία έργα ρίχνουν μια παγίδα και μετά σε οδηγούν κάπου».

Από πού πηγάζει η πίστη σας στο ζευγάρι;

«Νομίζω ότι έχει να κάνει με την παρατήρησή μου στην κοινωνία. Οι άνθρωποι που επιλέγουν να μοιράζονται τη ζωή τους έχουν μια άλλη μαλακότητα. Για να είσαι με κάποιον σημαίνει ότι έχεις μάθει να υποχωρείς, να συνυπάρχεις, να μοιράζεσαι, να διεκδικείς. Οι σχέσεις είναι από μόνες τους μια μάχη και οι άνθρωποι που τα καταφέρνουν έχουν ήδη ένα παράσημο -πορεύονται με αυξημένη αίσθηση των γύρω τους»

Πηγή: Το βήμα

Δανάη Σκιάδη: Σπάνια δημόσια εμφάνιση με τον ηθοποιό σύζυγό της

Νικόλας Παπαγιάννης: Ο ρόλος του Γράντου στην «Παραλία» και ο γάμος με τη Δανάη Σκιάδη

Παπαγιάννης: Δεν πάει ο νους σου ποιος είναι ο πατέρας του σκληρού της σειράς «Σιωπηλός Δρόμος»