Ζαχαρίας Ρόχας: «Δεν κοιμήθηκα σε κανένα κρεβάτι μέσα στη δουλειά μου»

Είσαι αδικημένος;

«Όχι, καθόλου. Στο ποσοστό της διαθεσιμότητας που είχα για το επάγγελμα μου, έχω κερδίσει πάρα πολλά, δεν είμαι καθόλου δυσαρεστημένος και καθόλου μεμψίμοιρος. Δεν έδωσα, δεν κοιμήθηκα σε κανένα κρεβάτι μέσα στη δουλειά μου, δεν παραχώρησα κομμάτια του εαυτού μου ή της αξιοπρέπειας μου, δεν καλλιέργησα σχέσεις για τις οποίες μετά θα μπορούσα να ντρέπομαι γι’ αυτές, γιατί τις έκανα για το συμφέρον μου. Οπότε, στο βαθμό αυτό, αυτό που μου προσφέρθηκε ήταν υπέροχο και μεγάλο, θεωρώ πραγματικά τον εαυτό μου ευλογημένο. Γιατί να σε υποστηρίξει ένα σύστημα που το φτύνεις; Τι περιμένεις αφού το φτύνεις, να σε αποθεώσει; Ξέρω πολύ καλά τι γίνεται στη δουλειά μου. Το σύστημα θεωρεί ότι το θέατρο είναι μια πολύ επικίνδυνη εργασία επειδή έχει μία δύναμη, πραγματική, εξέγερσης των ανθρώπων, από χρόνια, κάτι που παγκοσμίως. Έτσι, βρίσκει έναν άνθρωπο, ένα πρότυπο, έναν «καλλιτέχνη» ή καλλιτέχνη κανονικό, ο οποίος εκπροσωπεί το ιδεώδες της αστικής τάξης, τον αποθεώνει, του τα δίνει όλα και απαιτεί από το κοινό να τον συνδράμει. Γιατί το κάνει; Αυτός ο καλλιτέχνης τον αποκοιμίζει. Εγώ που ήμουν ένα παιδί από τη Δραπετσώνα, χωρίς καμία καλλιτεχνική τάση, κανένα καλλιτεχνικό περιβάλλον, με την αφάνταστη περηφάνια που με είχαν μπολιάσει οι δικοί μου, ως παιδί οικοδόμου, «δεν γονατίζουμε με τίποτα», αυτό που έχω καταφέρει...Έχω κάνει μεγαλύτερη διαδρομή απ' ό,τι ο Ναπολέων».

Πηγή: Λοιπόν