Ηρώ: «Ο γιος μου είναι το πουτιμότερο πλάσμα... Η μουσική είναι όλο το υπόλοιπο της ζωής μου»

ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, είμαι μάλλον συμπονετική. Δεν σχολιάζω τις ζωές τους και ενοχλούμαι όταν ακούω τους άλλους να το κάνουν. Ενοχλούμαι από την έλλειψη ενσυναίσθησης, αλλά πιο πολύ από τη λάθος ερμηνεία αυτής της λέξης.

ΕΝΟΧΛΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ, τρόπων και σεβασμού, αλλά αυτά δεν επιβάλλονται, οπότε γυρίζω την πλάτη μου και φεύγω σιωπηλά.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΩΣΕΙ η αδικία προς τους αδύναμους. Υπερασπίζομαι με σθένος το δίκιο τους. Έμαθα να μη φοβάμαι. Έμαθα να μην προσδοκώ.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ. Γιατί είναι σχεδόν πάντα απρόβλεπτη και μερικές φορές επικίνδυνη, αφού συνοδεύεται από εγωπάθεια και ναρκισσισμό. ΕΚΤΙΜΩ ΒΑΘΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΥΦΥΪΑ (EQ) και όχι το IQ των ανθρώπων.

Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ το πολυτιμότερο πλάσμα για μένα. Μπορώ να μιλάω ώρες για εκείνον! Μπορώ να τον αναλύσω σε βάθος, να τον θαυμάζω, να τον αγαπώ χωρίς όρια, να τον προστατεύω με αυταπάρνηση. Όμως ο γιος μου είναι ένας άλλος άνθρωπος, μια άλλη προσωπικότητα και οφείλω να αναγνωρίσω την αυτοδιάθεση της ζωής του, των επιλογών του, τα «θέλω» του. Και αυτό κάνω . Έχτισα αυτή τη σχέση μέρα με τη μέρα, με συνεχείς διορθώσεις και συνεχή δουλειά. Και αρκετά λάθη σαφώς...

ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΕΘΕΙ ΣΙΓΗΝ ΤΥΧΗ ΤΗΣ. Χρειάζεται διαρκής εμβάθυνση, αλλά και να μπορείς «να κοιτάς πέρα από εκεί που βλέπεις»...

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. Χωρίς αυτή δεν θα ζούσα... Μεταφορικά αλλά και πραγματικά!

Πηγή: Τηλέραμα