Ο απολογισμός της Ράνιας Θρασκιά για τη χρονιά, που πέρασε

"Καθώς πλησιάζουν τα γενέθλια μου στις 14 Ιουνίου, αρχίζω κάθε χρόνο τέτοια εποχή έναν μικρό απολογισμό για όσα είχα την τύχη να ζήσω στη γενέθλια χρονιά που σε λίγο τελειώνει. Και όταν λέω τύχη, εννοώ και τα εύκολα και τα δύσκολα. Εννοώ και τα γέλια και τα κλάματα. Εννοώ και τα πάσης φύσεως ταξίδια, εννοώ και την καθήλωση σε όσα δεν τόλμησα να αλλάξω. Εννοώ τις μέρες που ήμουν χαρούμενη και τις άλλες που με κέρδισε το άγχος και η θλίψη. Εννοώ τα ανέμελα ξενύχτια με φίλους και εννοώ και τα ξενύχτια πάνω από το προσκεφάλι τους... Όλα είναι τύχη. Γιατί ήμουν εκεί και τα έζησα. Ακόμη μία ευλογημένη χρονιά. Ξεκινάω φέτος νωρίς τον απολογισμό για να προλάβω. Για να μην ξεχάσω κάτι και αδικήσω τις μέρες που έφυγαν από το ημερολόγιο, αλλά έμειναν στη μνήμη. Τουλάχιστον κάποιες στιγμές τους. Αυτές που το μυαλό και η καρδιά μου διάλεξαν ως σημαντικές για να σώσουν σε βάρος των άλλων... Θυμάμαι... -Την πρώτη μέρα του Διονύση στο προνήπιο. Με ένα σακίδιο στην πλατούλα και απορημένα ματάκια, μου άφησε το χέρι και έτρεξε προς την καινούργια του μέρα που θα σηματοδοτούσε την απαρχή του ταξιδιού του προς τη γνώση, την κοινωνικοποίηση, τη φιλία και τους αριθμούς που τόσο αγαπάει... -Το πρώτο μου γράμμα σε σένα. Με πόση λαχτάρα και χτυποκάρδι σου το έγραφα, ελπίζοντας να βρεις κάτι από εσένα μέσα σε αυτό... Κάτι που να σε κάνει να περιμένεις κάθε εβδομάδα με χαρά τον ταχυδρόμο που για μας είναι το αγαπημένο μας paidorama! Και όλα έγιναν μαγικά μεταξύ μας από το πρώτο εκείνο γράμμα... -Το πρώτο χάδι που αντάλλαξαν τα αδερφάκια. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το κύμα της ευτυχίας που με πλημμύρισε ξαφνικά, όταν αντίκρισα την πιο τρυφερή εικόνα του κόσμου: οι δυο τους χαμένοι στον κόσμο του αυτοσχέδιου παιχνιδιού τους και μετά ένα χαδάκι ο ένας στον άλλον για επιβράβευση -Η ανυπομονησία να βγω στη σκηνή του Just the 2 of us. Όλη η αγωνία της πρεμιέρας και της άτολμης φωνούλας που μετατράπηκαν σε μια στιγμή σε χαρά και γιορτή, γιατί για μία ακόμα φορά σε είχα δίπλα μου... Δεν με ρώτησες ποτέ γιατί, δεν με έκρινες αυστηρά. Με άφησες να σε πάρω από το χέρι και να σου τραγουδήσω. Και κάπως έτσι περάσαμε μαζί κάποιες ανοιξιάτικες Τετάρτες τραγουδώντας με τον μόνο τρόπο που ξέρουμε εμείς... με την καρδιά μας -Το ταξίδι στη Λακωνία. Ένας προορισμός που μου έφερε ονειρεμένες εικόνες στα μάτια, την αγάπη των κατοίκων στην καρδιά και μια αναπάντεχη τιμή που μου γλύκανε την ψυχή και μου θύμισε πως όσα εμπόδια και δυσκολίες κι αν έχουν βρεθεί στο δρόμο μου τα χρόνια που δουλεύω στην τηλεόραση, άλλες τόσες χαρές πήρα από αυτήν -Όσα όμορφα και σημαντικά έγιναν στη ζωές των αγαπημένων μου ανθρώπων που μου στολίζουν τη κάθε μέρα με την αγάπη τους ακόμα κι αν είναι πολλά χιλιόμετρα μακριά μου... -Η κάθε ματιά που ρίξατε στο βιβλίο μου και η τιμή που μου κάνατε να το φιλοξενήσετε στη βιβλιοθήκη σας. Για μένα ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και μου έμαθε να ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ . Μαζί σου και αυτό... -Η απόφαση μου να κάνω το μεταπτυχιακό που ανέβαλα για 15 χρόνια. Ακόμα παιδεύομαι με τις εργασίες και τις ατελείωτες υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό, αλλά δεν μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή που τόλμησα κάτι που θεωρούσα ακατόρθωτο. Έλεγα «δεν χωράει τώρα στη ζωή μου, δεν μπορώ». Και όμως χώρεσε. Και με πήγε πιο μακριά. Πιο κοντά στο μέρος που θέλω να φτάσω μέσα μου... -Το ευχαριστώ που μου έγραψες, γιατί απλά μοιράστηκα μαζί σου κάτι που ήξερα ότι θα κάνει και το δικό σου παιδί χαρούμενο. Και χορτάτο. Για το γάλα βiolac που σου γνώρισα όταν με αγωνία με ρώτησες τι να δίνεις στο μωρό σου, τώρα που έπρεπε να σταματήσεις το θηλασμό. -Όλα τα ευχαριστώ που μου είπες.. - Οι αγκαλιές που έδωσα και πήρα και άλλες τόσες που ονειρεύτηκα -Οι πολύτιμες στιγμές με τις φίλες μου και το μοίρασμα στα κρυφά Τίποτα δεν είναι μόνο φωτεινό. Το ξέρω καλά. Το έμαθα πια και το αντέχω. Πάντα υπάρχει και σκοτάδι. Γύρω μας και μέσα μας. Στην ψυχή μας, στις μικρές μας ώρες, στις ψυχές των άλλων. Φυσικά και απογοητεύτηκα και σε αυτήν τη γενέθλια χρονιά μου. Και πληγώθηκα. Και ματαιώθηκαν σημαντικά μου σχέδια. Και ελπίδες διαψεύστηκαν. Και οι άνθρωποι δεν ήταν πάντα αυτό που έλεγαν. Ούτε και εγώ. Θα μπορούσα να είμαι καλύτερη μαμά. Να σας γράφω καλύτερα γράμματα. Να αγαπάω με περισσότερο πάθος. Να διαβάζω πιο πολύ. Να μείνω σε περισσότερα live. Να, να, να... Μα τότε δεν θα ήμουν εγώ, τότε δεν θα ήταν αυτή η αλήθεια μου. Δεν θα έσβηνα 40 κεράκια... Όταν έρθουν λοιπόν τα γενέθλια σου, να ξέρεις ότι είσαι η πιο τυχερή μαμά, γυναίκα, σύντροφος, φίλη και ονειροπόλος ολόκληρου του κόσμου! Γιατί έζησες... Μην επιτρέψεις σε κανέναν και -κυρίως στον εαυτό σου- να αμφισβητήσει τις στιγμές σου... Και αν ξεχάσεις, ανάτρεξε στο γράμμα μου και θα σου τα θυμίσω όλα. Κλείσε τα μάτια για μια στιγμή και κάνε μια καινούργια ευχή... Και μετά πες ευχαριστώ, κοιτώντας τον ουρανό... Ως εκεί θα ταξιδέψει η ευχή σου. Χρόνια σου πολλά... Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα, Σε φιλώ γλυκά, Ράνια" έγραψε χαρακτηριστικά στο paidorama η Ράνια!