Κώστας Βουτσάς: «Το θεατρικό μου βάπτισμα ήταν…»

«Εντελώς τυχαία. Ήμουν αθλητής στην ταχύτητα και στο άλμα σε μήκος, και ο προπονητής μου με έστειλε για προετοιμασία σε μια κατασκήνωση στη Μηχανιώνα. Εκεί, στις πρόβες για ένα θεατρικό της κατασκήνωσης, είδα κάποιον να υποδύεται τον μεθυσμένο και δεν μου άρεσε καθόλου. Αυθόρμητα παρενέβην και είπα ότι δεν παίζεται έτσι ο ρόλος, με αποτέλεσμα ο σκηνοθέτης να με καλέσει να του δείξω τι εννοούσα. Πράγματι, τον έπαιξα και μου λέει: «Από δω και πέρα εσύ θα κάνεις τον ρόλο». Αυτό ήταν το θεατρικό μου βάπτισμα. Έως τότε δεν είχα δει θέατρο. Αντίθετα, σινεμά είχα παρακολουθήσει αρκετά λόγω του πατέρα μου, που έφτιαχνε προκηρύξεις και μου τις έδινε και τις πέταγα στους κινηματογράφους. Μαζί με άλλα παιδιά ανεβαίναμε στον εξώστη και τις πετάγαμε. Από εκεί, λοιπόν, έβλεπα και ταινίες με την Αβα Γκάρντνερ, τον Κάρι Γκραντ, τον Κερκ Ντάγκλας και τον Τζον Γουέιν» τόνισε σε καθημερινή εφημερίδα.

-Δηλαδή πρωτοβγήκες... μεθυσμένος στο σανίδι!

«Ναι και είχα μεγάλη επιτυχία στον πρώτο μου ρόλο! Στη συνέχεια, αφού αποφάσισα να γίνω επαγγελματίας ηθοποιός, βρέθηκα στα μπουλούκια, όπου παρέμεινα για δύο χρόνια. Ηταν αρχές της δεκαετίας του '50 και μιλάμε για μεγάλη ταλαιπωρία. Στα μπουλούκια, από τα οποία τότε πέρασαν διάφοροι γνωστοί και άγνωστοι ηθοποιοί, μεταξύ αυτών και ο Νικήτας Πλατής που έπαιξα μαζί του, δεν υπήρχε μισθός, αλλά μερίδιο στα κέρδη. Ημασταν μεριδιούχοι. Πολλές φορές ο κόσμος που ερχόταν να μας δει κουβαλώντας το κάθισμά του, μας πλήρωνε με αβγά και άλλα είδη διατροφής. Οταν δεν πηγαίναμε καλά, ο υποτιθέμενος θιασάρχης μάς έλεγε: «Παιδιά, έχουμε ναυάγιο. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Και τρέχαμε να φύγουμε από το ξενοδοχείο χωρίς να πληρώσουμε! Από εκείνη την περίοδο έχω πολλές αναμνήσεις, και καλές και κακές. Μια φορά έκανα έρωτα με μια χορεύτρια στα παρασκήνια ενός μπουλουκιού, τα οποία ήταν για την ακρίβεια μερικές κρεμασμένες κουβέρτες! Κι επειδή εκείνη ακουγόταν, μου φώναζαν οι άλλοι ηθοποιοί «Βουτσά, τι θα γίνει; Θέλουμε να κοιμηθούμε!» Επίσης, θυμάμαι ότι, όταν τελείωνε η παράσταση, απαγγέλλαμε τον εθνικό ύμνο. Ήταν η περίοδος μετά τον πόλεμο με τους Γερμανούς και τον Εμφύλιο, και ήταν ανεπτυγμένο το πατριωτικό αίσθημα»