Στράτος Τζώρτζογλου: «Η Φάρμα ήταν ένα καλό σχολείο»

Όπως παραδέχεται σε συνέντευξή του, το ριάλιτι των αγροτών του χάρισε πράγματα που ούτε ο ίδιος πίστευε πως θα μπορούσε να αποκομίσει και σίγουρα νιώθει ευγνώμων γι' αυτό. Διαβάστε τι είπε ο ίδιος...

Πρόσφατα συμμετείχες στο ριάλιτι «Φάρμα» με ένα concept που σε έφερε μακριά από την πολύβουη πό­λη και πολύ κοντά στη φύ­ση. Τι κρατάς από αυτήν την εμπειρία; Θεωρείς ότι είσαι άνθρωπος της πόλης ή της φύσης;

Έχω φτάσει σε μια κατάστα­ση ύπαρξης. Δεν εννοώ ηλικιακά, αλλά από τον τρόπο που έχω ερμηνεύσει τη μέχρι στιγμής πορεία της ζωής μου, που έχω πετάξει πολλά περιττά πράγμα­τα. Έχω βιώσει εποχές με πολ­λά χρήματα, δόξα και κάποιες περιόδους με αφραγκία. Όταν δεν έχεις τίποτα, δεν ξέρεις πώς να έχεις πολλά. Όταν ξαφ­νικά έχεις πολλά και μετά τίπο­τα, ο πόνος είναι διπλός. Οι αλή­θειες που αποκόμισα από αυτά τα σκαμπανεβάσματα ήταν τό­σο μεγαλειώδεις που με έκαναν να «ξεφλουδίσω» το λεγόμενο κρεμμύδι της ύπαρξης για να φτάσω στον πυρήνα του. Έτσι πολλά που θεωρούσα αναγκαία, τα πέταξα μακριά. Έμεινα στη «Φάρμα» επί 10 εβδομάδες. Είχα ανάγκη να επι­κοινωνήσω με τη φύση. Η φύ­ση και η ανά­γκη μου να έρθω κο­ντά σε αυ­τή ήταν το μόνο φιλικό στοιχείο προς εμένα. Στη «Φάρμα» οι διαγωνιζόμενοι ήταν καλά παι­διά που πάλευαν με τα σκοτάδια τους, καθώς όλοι ήμασταν σε έναν αναγκαστικό-καταναγκαστικό συμβιβασμό, ο καθένας ανάλογα με βιοτικό, μορφωτι­κό, ψυχολογικό επίπεδό του, και προσπαθούσαν να συνυπάρξουν με διαφορετικούς ανθρώπους. Μπορεί να μην είχα εμπειρία με τα ζωάκια, όμως γέμισα οξυγόνο και έφτασα σε ένα εξαιρετικό επίπεδο συνειδητοποίησης της ζωής και της ύπαρξης. Είδα με δέος πως οι φιλίες μπορούν να καταστραφούν στο κομμάτι της επιβίωσης. Ήταν μεγάλη αντί­φαση, αλλά την ίδια στιγμή απελευθερωνόσουν από πολλούς φόβους. Η «Φάρμα» ήταν ένα καλό σχολείο και αν μπορούσα να τη διδάξω πλάνο πλάνο θα εκπαίδευα πολύ κόσμο.

Ποιες είναι οι διαφορές της σημερινής εποχής με τις χρυσές δεκαετίες του πα­ρελθόντος;

Δεν έχει σημασία πόσα λε­φτά θα βγάλεις. Ζούμε στην εποχή των ραγδαίων εξελίξεων και πάμε ανέτοιμοι καθώς δεν έχουμε τα ηθικά στηρίγματα και μια ερμηνεία στηριγμένη στον σωστό τοίχο, τον ηθικό. Μετρά να είσαι μια καλλιεργημένη ψυ­χή, ενώ στην εποχή του υλισμού φαντάζει ανεδαφικό, ουτοπικό και ηλίθιο.

Λίγο πριν από το '90 μεγάλωσε μια γενιά στην προ-ινσταγκραμική περίοδο, η οποία γαλουχήθηκε με την ιδέα ότι πρέπει να πάει Μύκονο, να βρει έναν πλούσιο γαμπρό, να απο­κτήσει ένα πανάκριβο αυτοκί­νητο.

Ό,τι γινόταν στην Αμερική, εμείς στην Ελλάδα το ακολου­θούσαμε 10 χρόνια μετά. Σκέψου ότι ξαφνικά για να διαφημί­σω μια δουλειά έπρεπε να βγω σε 25 εξώφυλλα. Κάναμε μια απότομη μετάβαση στην αντί­περα όχθη με πολυτέλεια και χλιδή. Αποτελεί πραγματικότητα το γεγονός ότι μια πορτιέρισσα insytagrammer με 200.000 followers, ακόμη και αγορασμέ­νους, θα πάρει λεφτά, θα κά­νει διακοπάρες, και κάποια που σπουδάζει μπορεί να μην έχει να πληρώσει το νοίκι της.

Λέει ο Καβάφης: «Σιγά σιγά, αδιόρατα, έχτισαν γύρω μας τεί­χη». Κάθε μέρα πέφτουμε από τη σκάλα της ηθικής και μεταμορ­φωνόμαστε σε κάτι άλλο. Εγώ πάντα ήμουν προσεκτικός για να μην ταυτιστώ με το θεαθήναι, έδωσα εσωτερικές μάχες και πά­ντα αναρωτιόμουν αν το καθε­τί το επιθυμούσε πραγματικά η καρδιά μου.

Πώς θα μπορούσε ο κάθε άνθρωπος να είναι έτοιμος για το μέλλον;

Οι άνθρωποι θα ήταν καλό να μπορούσαν να εκπαιδευτούν από βιβλία όπως τα «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη. Αν μεγάλωναν με προσδιορισμένες και σαφείς αξίες θα ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν εσωτερικές μάχες και αργότερα τις άλλες και να μην είναι τόσο ευάλωτοι. Δεν έχουμε εκπαιδευτεί σω­στά από την αρχή, δεν τα έχουμε δουλέψει σωστά, βαδίζουμε στη ζωή... ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια, για να μην πω στον Χορό του Ζα­λόγγου.

Θα θέλαμε λίγα λόγια για τα μαθήματα υποκριτικής και αυτοβελτίωσης που παραδίδεις. Σε ποιους απευ­θύνεσαι και τι προσφέρουν επί της ουσίας αυτά τα μά­θηματα;

Έχω ευφυείς μαθητές από 14 έως 60 ετών. Το Ίντερνετ ενώ­νει. Παρακολουθούν τα μαθήματά μου άνθρωποι από τη Γαλλία, το Μαϊάμι. Ταυτίζομαι με τα νέα παιδιά, καθώς είμαι πατέρας και λατρεύω τον γιο μου, έχω ευαισθησία στη νέα γενιά ανθρώ­πων. Στόχος μου είναι μέσω του παιχνιδιού, του κεφιού, να «πα­ντρέψω» τον Απόλλωνα που συμβολίζει την ορθή σκέψη, την αυτοπειθαρχία, την ταπεινότητα, με την έκσταση και τον ενθουσι­ασμό του Διονύσου. Αποτελεί μεγάλη ευθύνη να είσαι δάσκα­λος. Ξεκίνησε με μεγάλη αντα­πόκριση αυτή η ιντερνετική προσπάθεια. Θέλω να δημιουργήσω ομάδες για να ανεβάσω θεατρι­κές παραστάσεις μαζί με τα παι­διά, αρχικά στο Διαδίκτυο και αργότερα, κορονοϊού επιτρέποντος, σε φυσικό χώρο.

Πηγή: Μπαμ