Άννα Ανδριανού: «Δεν ήταν στα σχέδιά μου, να έχω ένα παιδί δικό μου στο σπίτι μου...»

Η πολυτάλαντη Άννα Ανδριανού είναι μια γυναίκα που έχει ξεχωρίσει στη μεγάλη σκηνή του θεάτρου αλλά και στη μικρή οθόνη της τηλεόρασης. Κάνοντας πάντα ποιοτικές και επιλεκτικές δουλειές όλα αυτά τα χρόνια έχτισε μια σπουδαία πορεία.

Η συγγραφή σεναρίων ήταν ένα σας απωθημένο;

Όχι δεν θα το έλεγα. Κάποια στιγμή αρρώστησε πολύ βαριά η μητέρα μου και ήμουν η μόνη που μπορούσε να κάτσει πλάι της να την προσέξει, οπότε δεν μπορούσα να δουλέψω στο θέατρο. Έχοντας μπλέξει με μία κινηματογραφική παρέα και μέσα σε αυτούς και η Μαλβίνα Κάραλη, που υπήρξε και μέντοράς μου, άρχισε να με γοητεύει η σκέψη να γράψω. Κάποια στιγμή, και όσο πρόσεχα τη μητέρα μου, έγραψα ένα σενάριο που έγινε σινεμά, έπειτα το είδαν από τον ΑΝΤ1 και τους άρεσε. Κι έτσι το ένα έφερνε το άλλο. Στην αρχή μου άρεσε πολύ. Έκανα 7 με 8 σειρές σε μία εποχή με μεγάλη ελευθερία. Με ξεχωριστή επιτυχία τις «Επιθυμίες». Αλλά κάποια στιγμή επέστρεψα στο θέατρο και το σενάριο έχει μπει πλέον, σε δεύτερη μοίρα.

Έχω δει πόση αγάπη έχετε για τα αδέσποτα ζώα. Μιλήστε μου γι’ αυτό.

Ναι είναι αλήθεια. Αυτό κρατάει από τότε που ήμουν παιδί καθώς προστάτευαν και οι γονείς μου τα ζώα και τα αγαπούσαν πολύ. Μεγάλωσα με ζώα. Καθώς μεγάλωνα κι έβλεπα την κακοποίηση των ζώων, ενδιαφέρθηκα πάρα πολύ. Τα φρόντιζα, είχα και δικά μου πάντα. Εδώ και 25 χρόνια υπάρχουν ευτυχώς οι εθελοντές φιλόζωοι και φιλάνθρωποι. Πλέον είμαι μέλος της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας (Π.Φ.Π.Ο) με την οποία έχω συνεργαστεί και συνεργάζομαι. Μου στέλνουν αγγελίες άνθρωποι και τις στέλνω σε φιλοζωικές ομάδες. Και προσωπικά, πηγαίνω σε καταφύγια, βγάζω ζωάκια βόλτα. Μου αρέσει όλο αυτό, γιατί η ζωή είναι μονότονη αν είναι εστιασμένη μόνο γύρω από τον εαυτό σου. Αν δεν δώσεις αγάπη, δεν θα πάρεις χαρά.

Αυτή η αγάπη που λάβατε και δίνετε απλόχερα, δεν σας γεννήθηκε και για ένα παιδί;

Ήταν κάτι που σχεδόν δεν με απασχόλησε. Γιατί αν με απασχολούσε, κακά τα ψέματα, θα είχα ένα παιδί. Είχα πάντα την επιθυμία να δίνω, σε περισσότερους ανθρώπους. Δεν προέκυψε ένα παιδί κι αν προέκυπτε, είχα έναν φόβο ότι δεν θα μπορούσα να έχω την ενέργεια που χρειάζεται ένα παιδί. Σαν φύση αγαπάω πάρα πολύ, αλλά θέλω να έχω και την ψευδαίσθηση μίας ελευθερίας.

Την υιοθεσία την σκεφτήκατε ποτέ;

Γενικά δεν ήταν στα σχέδιά μου, να έχω ένα παιδί δικό μου στο σπίτι μου. Αν ένα παιδί έπεφτε στον δρόμο μου ή ένας μεγάλος άνθρωπος που ήθελε βοήθεια, θα το υιοθετούσα. Όλοι είμαστε μία μεγάλη οικογένεια. Μία αντίληψη που μοιραία πήρα από τους γονείς μου. Κάποια στιγμή είχα συγκινηθεί από ένα παιδάκι που έψαχνε οικογένεια και τυφλωνόταν. Απλά τότε δεν ήμουν παντρεμένη, ούτε είχα σταθερό εισόδημα και δεν ευοδώθηκε.

Με τον χρόνο είστε συμφιλιωμένη;

Νομίζω απόλυτα δεν είναι κανείς γιατί ο χρόνος που περνάει, αυτόματα σε φέρνει και κοντά στον θάνατο. Κι όποιος πει ότι αυτό δεν είναι ζόρικο, λέει ψέματα. Από την άλλη, κάθε χρόνος που περνάει νιώθω όλο και πιο τυχερή διότι πολύ συνάνθρωποί μου δεν είχαν την ευκαιρία να μεγαλώσουν. Η μητέρα μου πέθανε νέα στα 59 της, αλλά ο μπαμπάς μου, πέθανε μεγάλος και χάρηκε τη ζωή του ουσιαστικά. Καθώς ο χρόνος περνάει, μπορεί να μας παίρνει πράγματα, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να μας χαρίζει περισσότερα. Ζεις καλύτερα μεγαλώνοντας, χωρίς να γκρινιάζεις και να ματαιώνεσαι. Κι αυτό σε κρατάει νέο μέσα σου!

Πηγή: ΕΓΩ

Διαβάστε επίσης:

Η δήλωση της Άννας Αδριανού που θα συζητηθεί: «Οι γυναίκες σήμερα πάσχουν από μοναξιά»!

Άννα Ανδριανού: «Επεδίωξα να ξεκουράσω το μυαλό και την ψυχή μου»

Άννα Αδριανού: «Είμαι υπέρ που έγιναν οι αποκαλύψεις»