Αιμιλία Υψηλάντη: «Ήταν υποχρέωσή μου να το πω. Η σιωπή είναι συνενοχή»

Πιστεύετε ότι το metoo έκανε καλό στο θέατρο;

Όταν λέμε την αλήθεια, με ότι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει αυτό, προφανώς είναι το καλύτερο που μπορεί να γίνει. Ακόμη και αν η αλήθεια αφορά που κάτι που έγινε 500 χρόνια πριν. Μόνο η γνώση του τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, θα μας βοηθήσει να πάμε μπροστά, όσο και αν αυτό είναι επώδυνο. Πάντα συνέβαιναν τέτοια πράγματα, απλά τώρα τα λέμε. Από την αλήθεια δεν έχει ζημιωθεί ποτέ κανένας, όσο επώδυνη και αν είναι.

Ήταν μια μορφή ανακούφισης να πείτε ότι είχατε βιώσει κακοποιητική συμπεριφορά από τον Γιώργο Κιμούλη;

Το έκανα για να υποστηρίξω αυτές τις κυρίες του θεάτρου και είπα αυτά που είχα βιώσει. Ήταν υποχρέωσή μου να το πω. Η σιωπή είναι συνενοχή. Καταλαβαίνω τους ενδοιασμούς των ανθρώπων να μιλήσουν ανοιχτά, απόλυτα, αλλά δεν τους αποδέχομαι. Μιλάμε για έναν ηθοποιό που όπως είπα και στην τηλεόραση και σε κάποιους κακοφάνηκε, μπορώ να καθίσω και να μιλήσω, να πιώ καφέ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να πω ότι τότε δεν φέρθηκε σωστά και εξακολουθούσε να το κάνει και σε άλλους ανθρώπους. Από ό,τι λένε οι ίδιες οι κυρίες.

Τώρα που ο Πέτρος Φιλιππίδης είναι εκτός φυλακής, το θέατρο είναι ανοιχτό για εκείνον;

Το θέμα του δεν έχει ακόμη τελεσιδικήσει. Δεν ξέρω ποιος θα συνεργαζόταν μαζί του, είναι θέμα προσωπικής κρίσης πια. Μπορεί στο Εφετείο να αθωωθεί, όμως υπάρχει μια καταδίκη. Έστω και πρωτόδικα αυτό είναι ένα ζήτημα. Το θέατρο είναι ανοιχτό και δεν μπορώ να πω ούτε στον εχθρό μου σχεδόν ότι δεν μπορεί να παρακολουθήσει μια παράσταση. Είμαστε δημόσιο θέαμα. Βλέπετε ότι στην περίπτωση του Γιώργου Κιμούλη έπαιξαν συνάδελφοι μαζί του, το κοινό πήγε και τον είδε, διότι δεν ήταν ποινικό το αδίκημά του. Μιλούσαμε για συμπεριφορά που κάποιοι την χαρακτήρισαν με πολύ αρνητικό τρόπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούσε να δουλέψει. Να διαχωρίσουμε τα ποινικά αδικήματα από τις συμπεριφορές.

Πηγή Λοιπόν