Θάνος Τοκάκης: Το θέατρο πιστεύω ότι είναι σοβαροφανές & δεν είναι σοβαρό... Πάσχει από 'σοβαρίλα'»

Ο ηθοποιός που γνωρίσαμε καλύτερα ως γαμπρό του Πέτρου Φιλιππίδη στην επιτυχημένη σειρά «50, 50» αναφέρεται στον θεατρικό του ρόλο, στις διαστάσεις που μπορεί να πάρουν κάποιες δηλώσεις αλλά και στη σοβαροφάνεια του θεάτρου...

Βίκυ Παπαδοπούλου: Σπάνια εξομολόγηση για τη συμβίωσή της με τον Θάνο Τοκάκη: «Είμαστε οικογένεια»

Πες μου λίγο για αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο τίτλο της παράστασης.

Ο αμερικανικός τίτλος είναι «Thom Pain (based on nothing)». Εγώ ήθελα έναν τίτλο που να έχει σχέση με την ιστορία αλλά ταυτόχρονα να έχει και ένα σαρκασμό και χιούμορ και έτσι έγινε «Ο Τίποτας (μια πονεμένη ιστορία)». Σκέτο ο Τίποτας θα ήταν κάτι διαφορετικό. Η παρένθεση είναι πολύ σημαντική για μένα.

Είναι και μια ανάγκη να ειρωνευτείς μια σοβαροφάνεια που υπάρχει στο θέατρο;

Η ειρωνεία αυτή έχει να κάνει με αυτοσαρκασμό. Δεν απευθύνεται προς τους έξω αλλά προς τα μέσα. Είναι μια αυτοειρωνεία. Θέλω να «καθησυχάσω» το κοινό και να τους πω «μην ανησυχείτε, το θέατρο είναι κάτι για το οποίο δεν χρειάζεται να ανησυχούμε». Και αυτό θέλει να κάνει και ο χαρακτήρας.

Είναι πολύ «σοβαρό» το θέατρο;

Το θέατρο πιστεύω ότι είναι σοβαροφανές και δεν είναι σοβαρό. Και πάσχει από «σοβαρίλα». Ο δικός μου τρόπος να επικοινωνήσω τα πράγματα τουλάχιστον έχει μια επιφάνεια χιουμοριστική που από κάτω κραυγάζει. Έχει μια κραυγή, ένα πόνο. Αυτή είναι η δική μου άποψη για τη ζωή, άρα και για το θέατρο.

Που είσαι μόνος σου στη σκηνή;

Είναι υπέροχο. Ακούγομαι σαν μισάνθρωπος, αλλά το είχα ανάγκη. Μ’ αρέσει πολύ. Τα βρίσκω με τον εαυτό μου. Πολλοί τρομάζουν, γιατί ζούμε και στην εποχή που δεν αντέχουμε τον εαυτό μας. Και εγώ πολλές φορές, αλλά προσπαθώ να τα βρω και να με βρω. Το θέατρο είναι αυτομαστίγωμα που σε πάει μπροστά. Πράγματα που δεν τα άντεχα ως άνθρωπος και ως ηθοποιός τα έβαλα στην παράσταση να τα παθαίνω.

Σε είχα καταχωρίσει στο μυαλό μου με έναν εντελώς κωμικό τρόπο. Τώρα μου βγάζεις μια πιο μελαγχολική πλευρά.

Το χιούμορ που μ' αρέσει, που πρεσβεύω και θέλω να ακολουθώ, είναι ένα χιούμορ πάρα πολύ πικρό που προέρχεται από μια υπαρξιακή κραυγή και πόνο. Αλλά βγαίνει με χιούμορ. Δεν υπάρχει χιούμορ αν δεν υπάρχει αυτοσαρκασμός. Στην παράστασή μου δεν κουνάω το δάχτυλο ούτε στην ταινία μου. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να βάζω τον εαυτό μου μέσα σε αυτή τη σαπίλα για να μπορώ να την κοροϊδέψω.

Σε κάποιες συνεντεύξεις σου εντόπισα μια μανία να σε ρωτούν και για τον Φιλιππίδη, επειδή παίξατε μαζί, και για τον Λιγνάδη, που ήταν δάσκαλός σου. Σε πίεσε αυτό;

Δυστυχώς, αυτό πούλαγε εκείνη την εποχή. Σε ό,τι πουλάει πάμε καταπάνω του και σε όποιον πιστεύουμε ότι μπορεί να μας μιλήσει γι' αυτό. Είχα δώσει μια συνέντευξη τότε και μιλούσα για τη δουλειά μου και θυμάμαι ότι ο δημοσιογράφος χαρακτηριστικά σταμάτησε τη συνέντευξη και μου είπε: «Μα πρέπει να βγάλω τίτλο. Πρέπει να μου πεις κάτι να βγάλω τίτλο». Ήταν λίγο τρομακτικό, η αλήθεια είναι.

Η ένταση που μπορεί να πάρει κάτι που θα πεις ή θα κάνεις σε αγχώνει;

Με τρομάζει. Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα, όταν κάναμε αυτοσχεδιασμούς, πήγαινα και καθόμουν πάντα πάνω στη σκηνή αλλά στη γωνία. Προσπαθώντας όμως πάντα να τραβήξω την προσοχή. Νομίζω ότι κάπως έτσι είμαι και στη ζωή μου. Πηγαίνω στη γωνία και προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή. Το επίκεντρο εμένα προσωπικά με τρομάζει. Αυτό που γράφει κάποιος κάτι στο Facebook και γίνεται χαμός μού φαίνεται αδιανόητο. Εγώ δεν μπορώ να το διαχειριστώ.

Πηγή: Αυγή

Διαβάστε επίσης:

• Θάνος Τοκάκης: «Οι περισσότερες παραστάσεις που παίζονται αυτή τη στιγμή είναι αβαθείς»
• Θάνος Τοκάκης: Ο ταλαντούχος νεαρός του 50/50, το «Έτερος Εγώ» και ο γάμος με την Παπαδοπούλου
• Βίκυ Παπαδοπούλου-Θάνος Τοκάκης: Μαζί στη ζωή μαζί και στην οθόνη