Βασίλης Μηλιώνης: Είναι αγάπη αυτό που νιώθεις για κάτι ή είναι μια δική σου νεύρωση;

Αυτές τις ημέρες κάνουμε πρόβες για το «Hotel Amour», το νέο μιούζικαλ του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και του Θέμη Καραμουρατίδη. Είναι η δεύτερη συνεργασία μας μετά την «Απλή μετάβαση», που ήταν πραγματικά μια πολύ καλή στιγμή για μένα γιατί ένιωθα πολύ πλήρης με αυτή την ομάδα. Είναι μια ιστορία τεσσάρων ζευγαριών -παράνομων ή και νόμιμων, σου το αφήνω ανοιχτό-, που συναντιούνται σε ένα ξενοδοχείο της μιας βραδιάς. Μέσα από τις ιστορίες τους βλέπουμε πώς ανθεί ο έρωτας, πόσο κοντά και πόσο μακριά βρισκόμαστε ο ένας με τον άλλον, ποια είναι τα πράγματα που μας ενώνουν και ποια εκείνα που μας χωρίζουν. Όλοι έχουν πάει εκεί για να βρουν τι είναι αυτό που το λένε αγάπη με έναν τρόπο. Είναι πολύ ωραίο έργο, έχει γέλιο, έχει συγκίνηση, έχει βάθος.

Πόρτο Λεόνε: O Βασίλης Μηλιώνης εντάσσεται στη σειρά του Alpha

Εσύ ξέρεις τι είναι αγάπη;

Όχι, δεν ξέρω, δεν μπορώ να την αναγνωρίσω, είναι κάτι για το οποίο βρίσκεται κανείς σε συνεχή αναζήτηση. Δηλαδή, αν τη βρήκες, πώς ξέρεις ότι τη βρήκες; Είναι αγάπη αυτό που νιώθεις για κάτι ή είναι μια δική σου νεύρωση;

Δηλαδή, μπορεί να είσαι σε μια σχέση και να αναλώνεσαι σε τέτοιες αναρωτήσεις; Δεν προτιμάς να ζεις τη στιγμή;

Πιστεύω ότι ενόσω ζούμε τα πράγματα μπορούμε την ίδια στιγμή να τα φιλτράρουμε, να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι. Είμαστε σε συνεχή αναρώτηση σε σχέση με τη ζωή, ακόμα και ερήμην μας. Είμαι από τους ανθρώπους που θεωρούν ότι η ζωή είναι πάνω από τους ορισμούς και ότι δεν είναι όλα μαύρα ή άσπρα. Υπάρχει και η γκρίζα ζώνη, η οποία μπορεί να μην ξέρεις π είναι. Και όσον αφορά τις σχέσεις, αυτό που νιώθεις για τον άλλον μπορεί να είναι αγάπη, αλλά μπορεί να είναι σεβασμός, εκτίμηση ή και να μένεις μαζί του από συνήθεια. Όλο αυτό είναι πολύ ωραία μπερδεμένο και για μένα είναι και το κίνητρο για να κάνει κανείς τη δουλειά που κάνουμε εμείς οι ηθοποιοί. Γιατί κάνουμε τέχνη; Γιατί κάνουμε θέατρο ή σινεμά;

Γιατί, αλήθεια;

Γιατί ψάχνουμε να βρούμε π στο καλό είναι αυτό το πράγμα που μας κάνει να χάνουμε τα λογικά μας. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε τον έρωτα, αλλά και το αντίθετό του, τη ζωή, αλλά και τον θάνατο. Γι’ αυτό μερικές φορές αυτό το επάγγελμα μπορεί να γίνει τόσο ανυπόφορο, ακριβώς γιατί σκάβουμε διαρκώς την ψυχή μας. Πώς θα μπορέσω να μπω στα παπούτσια ενός ρόλου αν δεν έχω μπει πρώτα στα δικά μου και δεν έχω εξερευνήσει τις δικές μου περιοχές, πού είναι το φως μου και πού είναι το σκοτάδι μου. Κι αυτό με έναν τρόπο είναι μια υπενθύμισα του πόσο ζωντανός είσαι, πόσο παρών. Για μένα είναι πολύ σημαντικό, είναι ένας τρόπος να νικάμε τον θάνατο.

Πηγή Gala

Βασίλης Μηλιώνης: «Αντιλαμβάνομαι και νιώθω στο πετσί μου την αβεβαιότητα για το τι έρχεται»

Μηλιώνης – Πολυζώνη: Η τρυφερή σχέση, οι διακοπές και τα σχόλια στα social

Βασίλης Μηλιώνης: «Δεν ήμουν προορισμένος για τον ρόλο του Τζανή»