Βλαδίμηρος Κυριακίδης: «Βρήκα το χαμένο κομμάτι μου, που ευτυχώς το είχα και απλώς το είχα ξεχάσει»

Αναπολείς την εποχή με τα «πολλά»;
«Καθόλου. Τα χρήματα ούτε με επηρέασαν, ούτε θα με επηρέαζαν ποτέ. Αλλά ο λόγος που δεν αναπολώ εκείνη την περίοδο είναι πιο σημαντικός: ότι είχα χάσει ένα κομμάτι του εαυτού μου»
Δηλαδή;
«Επί δύο χρόνια το θέατρο γέμιζε με κόσμο για να με δει στον Άμλετ Β'. Και στη δική μας δουλειά, , ο ναρκισσισμός χτυπάει κόκκινο. Φαντάσου δύο ερωτευμένα μάτια να σε κοιτούν. Παθαίνεις πλάκα. Και μετά σκέψου τριακόσια ζευγάρια τέτοια μάτια σε μια αίθουσα. Νιώθεις ότι έχεις κατακτήσει το σύμπαν! Ότι είσαι μοναδικός. Ότι, επειδή κάνεις καλά τη δουλειά σου, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Ακκιζόμουν».
Μέχρι πού;
«Το μυαλό μου επανήλθε στη θέση του. Βρήκα το χαμένο κομμάτι μου, που ευτυχώς το είχα και απλώς το είχα ξεχάσει. Τότε πέρασα στην αντίπερα όχθη: άρχισα να πιστεύω ότι είμαι το απόλυτο «τίποτα».
Έπαθες κατάθλιψη;
«Καταθλιπτικός είμαι έτσι κι αλλιώς. Αλλά αυτό δεν ήταν κατάθλιψη, γιατί είχα επίγνωση του τι μου συνέβαινε. Έπρεπε να γίνει, για να επιστρέψω στην ουσία αυτής της δουλειάς, που δεν είναι τα πολλά φώτα. Τα κατάφερα κι έγινα περισσότερο ευτυχισμένος», είπε ο ίδιος μιλώντας στο περιοδικό People!