Γιώργος Πολυχρονιάδης: «Εμείς ήμασταν ρομαντικοί, αυθόρμητοι, γι’ αυτό κάναμε και λάθη»

«Το 1974 συμμετείχα για πρώτη φορά με το κομμάτι «Ο τυφλός», σε δική μου μουσική και στίχους του Κώστα Πεΐδη. Αν και τότε ήμουν σε μια πιο ροκ φάση και πήγα μάλλον με το ζόρι -το φεστιβάλ το έβλεπα λίγο καθωσπρέπει-, πήρα την τέταρτη θέση αλλά και το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη. Το 1979 ξαναπήγα με το διαχρονικό τραγούδι «Αν ξανακατέβεις Χριστέ στη γη μας», σε στίχους Σάσας Μανέτα, που πήρε τα πρώτα πέντε βραβεία, σύνθεσης, στίχου, ερμηνείας, ενορχήστρωσης και δημοφιλέστερου τραγουδιστή» τόνισε στην Espresso.

-Ποια είναι η διαφορά των νέων τραγουδιστών με τη δική σας;

«Εμείς ήμασταν ρομαντικοί, αυθόρμητοι, γι’ αυτό κάναμε και λάθη. Δεν ξέραμε τίποτα γι’ αυτή τη δουλειά, ενώ οι σημερινοί, επίδοξοι τραγουδιστές γνωρίζουν τα πάντα. Σήμερα τα νέα παιδιά ξεκινούν εκ του πονηρού και κάνουν στοχευμένες κινήσεις. Σε αυτό συμβάλλουν και οι λεγόμενοι μάνατζερ και δημοσιοσχεσίτες, που εμείς δεν τους είχαμε, οι οποίοι τους συμβουλεύουν τι χρειάζεται να κάνουν για να έχουν επιτυχία. Δηλαδή, με ποιους πρέπει να κάνουν παρέα, σε ποια εκπομπή να πάνε, πώς να φωτογραφίζονται και πώς να φτιάχνουν το λεγόμενο image τους. Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι νέοι τραγουδιστές έχουν κακά πρότυπα, γιατί και οι προηγούμενοι ήταν σαν κι αυτούς: δηλαδή με εμφάνιση στο 50 και φωνή στο 10. Γι’ αυτό πλέον είναι δακτυλοδεικτούμενοι οι πολύ καλοί τραγουδιστές, ενώ είναι τόσο πολλή η σαβούρα.»