Ιβάν Σβιτάιλο: «Στη ζωή σωματοποιούμε ερεθίσματα χωρίς να το καταλαβαίνουμε»

«Η τέχνη θεωρώ πως είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη ζωή. Ένας καλλιτέχνης που μπαίνει σε μια καλλιτεχνική διαδικασία δημιουργίας προφανώς στηρίζεται πάνω σε διάφορα κομμάτια της ζωής του και της ανθρώπινης φύσης γενικότερα. Στο θέατρο μέσω του θεατρικού παιχνιδιού καταλήγεις να αναπαράγεις τη ζωή, είτε τη σύγχρονη είτε την αρχαία, όπου αυτός είναι ο σκοπός. Επίσης καλείσαι να νιώσεις τα συναισθήματα και να κατανοήσεις την ψυχολογία ενός ρόλου. Αυτό είναι το ενδιαφέρον για μένα, μέσα από την τέχνη να συνδέομαι με όλα τα πράγματα που εμπεριέχει η λέξη ζωή. Μέσα από την τέχνη καταλήγω σε πράγματα που με μορφώνουν και με διαμορφώνουν» τόνισε στο Καρφί.

-Τι δηλώνετε και τι νιώθετε, ότι είστε χορευτής, ηθοποιός ή μουσικός;

«Δεν γίνεται να λειτουργήσω με ένα από αυτά. Όποτε ασχολήθηκα με τη μουσική πάντα κατέληγα να χρειάζομαι την έκφραση και την κίνηση. Οπότε όταν έκανα θέατρο επίσης πάντα χρειαζόταν να είμαι χορευτής. Και είμαι τυχερός που και ταυτόχρονα είμαι και μουσικός, γιατί το θέατρο εμπεριέχει και τα δύο. Ήμουν τυχερός που ασχολήθηκα με το χορό, μου έδωσε τη δυνατότητα να μάθω και να γνωρίσω τις σωματικές ικανότητες που μπορεί να έχει ο άνθρωπος, έγινα πιο δυνατός και ταυτόχρονα έμαθα πώς μπορώ να χρησιμοποιήσω το σώμα μου ως εργαλείο. Αυτό θεώρησα πως ήταν και το μεγαλύτερο εφόδιο και για το θέατρο. Στη ζωή σωματοποιούμε ερεθίσματα χωρίς να το καταλαβαίνουμε γι’ αυτό και θεωρώ πως αν δεν ήμουν καλός μουσικός δεν θα ήμουν καλός χορευτής και αν δεν ήμουν καλός χορευτής δεν θα ήμουν ο ηθοποιός που είμαι σήμερα. Όλα αυτά είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Έγινα καλός χορευτής λόγω θεάτρου. Καταλήγοντας δεν θα μπορούσα να πω πλέον ότι είμαι χορευτής γιατί το θέατρο είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στην ψυχολογία και το ενδιαφέρον μου ώστε ακόμα και όταν χορεύω σκέφτομαι ένα χαρακτήρα.¨»