Ιωάννα Παππά: Τα 14 χρόνια αποχής από την tv, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης και ο φόβος
Η Ιωάννα Παππά έγινε ευρέως γνωστή μέσα από την σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, «Κλείσε τα μάτια».
Η ηθοποιός αγαπήθηκε από το πρώτο κιόλας λεπτό από το κοινό και μέχρι σήμερα την στηρίζουν σε κάθε της βήμα. Μπορεί να απείχε 14 χρόνια από την τηλεόραση, όμως επέστρεψε δυναμικά πέρυσι μέσα από την συμμετοχή της στην σειρά «Έξαψη».
Η ίδια έδωσε συνέντευξη και μίλησε για την αποχή αυτή, για τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη αλλά και για τον… φόβο.
Απείχες για μεγάλο διάστημα από την τηλεόραση, κοντά 14 χρόνια, αν εξαιρέσουμε το περσινό διάλειμμα με τη σειρά «Εξαψη». Είχες άλλες προτάσεις;
Εγώ συζήτησα δύο πράγματα που τελικά δεν κατάφεραν να γίνουν για κάποιους λόγους οπότε δεν συμμετείχα φέτος αλλά και το ότι υπάρχει αυτή η δραστηριότητα με ενδιαφέρει. Τα καλά σενάρια και οι συνεργασίες με ενδιαφέρουν πάντοτε.
Φέτος βγήκε και το «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, ενός δημιουργού που έχεις συνεργαστεί... Ήταν από τις σειρές που είχες πρόταση;
Όχι, αν είχα πρόταση από τον Χριστόφορο θα είχα καταφέρει να είμαι, αλλά δεν είχα πρόταση γι'αυτή τη σειρά.
Παραμένεις κάτοικος Εξαρχείων...
Ζω από το 2003 στα Εξάρχεια, έχω δει πολλές αλλαγές και διαφορετικές φάσεις της γειτονιάς καλές και κακές. Έχω αλλάξει και τρεις γειτονιές έχω κυκλώσει την περιοχή (γελάει). Αυτή τη στιγμή είναι λίγο περίεργα γιατί έχουν ξεκινήσει τα έργα για το μετρό. Εγώ δεν ήμουν πολύ σύμφωνη στο να γίνει αυτή η παρέμβαση στην ιστορική πλατεία. Θεωρούσα ότι έπρεπε να γίνει πιο εύκολα προσβάσιμη η πλατεία, αλλά πράγματα που έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά για λόγους που έχουν αξία νομίζω ότι καλό είναι να μην πειράζονται τόσο πολύ. Ας μην καταστρέφουμε το παρελθόν. Κοιτώντας πίσω πηγαίνουμε μπροστά πολλές φορές.
Ζούμε σε μια εποχή που ο φόβος κυριαρχεί. Το αισθάνεσαι;
Μόνο αυτό αισθάνομαι, νομίζω. Με όλες αυτές τις κακές ειδήσεις που δεν μπορούμε να μείνουμε μακριά και να μη γνωρίζουμε τι γίνεται στον κόσμο, γιατί μας αφορά άμεσα. Δεν γίνεται να μην επηρεαστούμε από αυτά τα πολύ σκληρά γεγονότα που συμβαίνουν. Αλυσίδα είναι τα πράγματα, βλέπουμε και τον αντίκτυπο του πολέμου και των οικονομικών καταστροφών και του μεταναστευτικού. Κουβαλάμε όλοι ένα περίεργο σύννεφο κάθε ημέρα πάνω από το κεφάλι μας δεν έχουμε την ανεμελιά που είχαμε πριν από 15-20 χρόνια. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς νιώθει ένα νέο παιδί που έχει μεγαλώσει μέσα σε αυτό το πολύ ζοφερό κλίμα και έχει γνωρίσει μόνο αυτό. Συγκρίνω τα παιδικά μου χρόνια και έχουν μόνο ωραίες αναμνήσεις φως χαρά, γέλια, παιχνίδια. Καθόλου κίνδυνο, μέναμε με ανοιχτές τις πόρτες παίζαμε στους δρόμους κυκλοφορούσαμε ως αργά. Έχει αλλάξει τόσο ριζικά η καθημερινότητα, που νιώθω πολύ τυχερή που πρόλαβα να ζήσω έτσι, γιατί μετά άρχισε μια αντίστροφη μέτρηση.
Πηγή:Real
Διαβάστε επίσης:
.jpeg?t=Pryc8RPk_odMGfN2UHGSCg)
