Ζωή Κρονάκη:«Με το τροχαίο που είχα, πέρασε αυτό που λέμε η ζωή μπροστά από τα μάτια μου σαν ταινία»
Η Ζωή Κρονάκη μας λέει «Καλησπέρα» μαζί με τον Δημήτρη Γιαγτζόγλου κάθε Σαββατοκύριακο μέσα από την συχνότητα της ΕΡΤ και μας ενημερώνουν για τις εξελίξεις στα γεγονότα που έχουν συγκλονίσει το Πανελλήνιο.
Η παρουσιάστρια έδωσε συνέντευξη και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο τροχαίο που βίωσε αλλά και για τον πατέρα της.
Εσείς, κυρία Κρονάκη, μπορεί να μην είχατε μια τόσο οδυνηρή εμπειρία, αλλά πέρυσι είχατε ένα τροχαίο, όπου το γεγονός ότι φορούσατε ζώνη πιθανότατα σας έσωσε τη ζωή. Ύστερα από το γεγονός, αναθεωρήσατε την καθημερινότητά σας...
Ζ.Κ.: Εγώ η μοναδική απώλεια που βίωσα αν αυτή του πατέρα μου, με τον οποίον όμως είχαμε μια σχέση απόστασης αλλά μεγάλης αγάπης. Αυτή η απώλεια εμένα με έβαλε σε μια διαδικασία όντως να σκεφτώ αυτό που λέει και ο Δημήτρης, ότι το σήμερα είναι που μετράει και ότι όλα μπορεί ξαφνικά να αλλάξουν. Άρα είναι το τώρα που ζούμε. Σε ό,τι αφορά το τροχαίο, πέρασε αυτό που λέμε η ζωή μπροστά από τα μάτια μου σαν ταινία. Σκέφτηκα τα παιδιά Mου. Από τότε που έγινα μαμά, έγινα και πιο προσεκτική με τον εαυτό μου. Άρχισα να με φροντίζω περισσότερο, να σκέφτομαι τις συνέπειες όποιας κίνησης κάνω. Αυτό το τροχαίο λοιπόν εκεί με καθόρισε.
Προλάβατε να πείτε όλα όσα θέλατε στον πατέρα σας;
Ζ.Κ.: Περίπου ένα εξάμηνο πριν φύγει, ενώ μιλούσαμε μια στο τόσο, ένιωσα πολύ έντονη την ανάγκη να τον βλέπω και να τον ακούω. Ήταν η περίοδος της καραντίνας. Επειδή εκείνος δεν είχε σχέση με τα κινητά, άρχισα να τον ψάχνω στα τηλέφωνα μέσω της γειτόνισσας. Κάποια στιγμή τον βρήκα και τότε ήταν που μπήκε στο νοσοκομείο. Ήταν ένα εξάμηνο που είχα κάνει το Αθήνα-Θεσσαλονίκη σαν Κυψέλη-Παγκράτι. Μου δόθηκε χρόνος να του πω τα πάντα. Θεωρώ ότι συνέβη και κάτι καρμικό τότε. Ενώ είχε πέσει σε κώμα και οι γιατροί δεν του έδιναν χρόνο, ένιωθα ότι εκείνος δεν φεύγει διότι ήμουν δίπλα του. Τον χαιρέτησα λέγοντάς του: «Εγώ τώρα φεύγω. Να φύγεις και εσύ ήσυχος». Πήρα το αεροπλάνο για Αθήνα, προσγειώθηκα και τότε χτύπησε το τηλέφωνο από το νοσοκομείο για να με ενημερώσουν ότι ο πατέρας μου πέθανε. Ξαναπήρα το αεροπλάνο και γύρισα πίσω. Ένιωσα ότι τον κρατούσα με κάποιον τρόπο όσο ήμουν δίπλα του
Επιστρέφοντας στα της εκπομπής... Ποιες είναι οι προσδοκίες σας και πώς θέλετε να σας βρει το τέλος της σεζόν;
Δ.Γ.: (γέλια) Ποιο τέλος, εμείς ακόμη σχεδιάζουμε την επόμενη εκπομπή! Προσωπικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα ήθελα να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας με τη Ζωή.
Ζ.Κ.: Εμείς προσδοκάμε απλά να καταλάβει ο κόσμος αυτό που έχουμε οι ίδιοι ως ομάδα, και αυτό δεν είναι άλλο από την αγάπη. Η φιλοσοφία μας έχει να κάνει πάντα με το φως και το καλό
Πηγή: 7 μερες tv
Διαβάστε επίσης:
