H Ζωή Ρηγοπούλου
Ζωή Ρηγοπούλου για Κάκια Αναλυτή: «Με το που “έφυγε” ο μπαμπάς, ήθελε να “φύγει” και εκείνη»
Σε μια από τις πιο προσωπικές της εξομολογήσεις, η Ζωή Ρηγοπούλου μίλησε στην εφημερίδα On Time και τη Σίσσυ Μενεγάτου, ρίχνοντας φως σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη πτυχή της ζωής της: την απώλεια των γονιών της και το αποτύπωμα που άφησε στην ψυχή της.
Η αγαπημένη ηθοποιός αναφέρθηκε στη βαθιά επίδραση που είχε πάνω της ο χαμός των δικών της ανθρώπων, περιγράφοντας τις δραματικές εκείνες στιγμές με λόγια γεμάτα συγκίνηση.
«Τις Απόκριες του περασμένου αιώνα, είχα ντυθεί Τζένη Καρέζη»
.jpg?t=wZLDM49MR2LIGihTgvDzcQ)
Αναφερόμενη στο πώς έφυγαν και οι δύο της γονείς, είπε χαρακτηριστικά:
«Με το που “έφυγε” ο μπαμπάς μου, έπειτα από δυο χρόνια τον “ακολούθησε” η μαμά μου. Χωρίς τον Κώστα της και το θέατρο δεν ήθελε τίποτε άλλο. Σταμάτησε η καρδιά της. Έπαθε ανακοπή. Εμένα με θεωρούσε πάρα πολύ ικανή να ζήσω και να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Από παιδί με θεωρούσε πολύ δυνατή. Με το που “έφυγε” ο μπαμπάς, ήθελε να “φύγει” και εκείνη. Κάπνιζε πάρα πολύ. Ο μπαμπάς μου έπαθε ένα εγκεφαλικό στην εξοχή, όπου είχαν πάει σε κάποιους φίλους, έμεινε έξι μήνες σε κώμα και δεν συνήλθε ποτέ».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις σκληρές εκείνες μέρες της αναμονής, όταν η ελπίδα συγκρουόταν με τη σκληρή πραγματικότητα:
«Η μαμά μου περίμενε το θαύμα, εγώ περίμενα το τέλος όπως και οι γιατροί. Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα, κανενός είδους θαύμα. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή σου, να είσαι έξι μήνες πάνω από κάποιον άνθρωπο που ξέρεις ότι θα “φύγει”, δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσει. Ή αν δεν “φύγει”, θα μείνει “φυτό” δεν ξέρω κι εγώ για πόσα χρόνια ακόμα. Είναι να μη συμβεί σε άνθρωπο αυτό. Είναι τραγικό. Ούτε το να “φεύγει” η μάνα σου κατευθείαν από ανακοπή είναι λιγότερο επώδυνο, γιατί δεν είσαι προετοιμασμένος καθόλου. Είναι πολύ εγωιστικό αυτό, αλλά δεν είσαι».
Διαβάστε επίσης:
